http://exprotestant.blogspot.com/

Για τους οικουμενιστές· Η εκκλησία δεν είναι ξέφραγο αμπέλι!

Ο Μ. Βασίλειος, διακρίνει τις εξής κατηγορίες, τους αιρετικούς τους ‘’κατ’ αυτήν την πίστιν απηλλοτριωμένους’’, τους σχισματικούς τους ‘’δι αιτίας τινάς εκκλησιαστικάς και ζητήματα ιάσιμα προς αλλήλους διενεχθέντας’’, και τις παρασυναγωγές δηλαδή ‘’τας συνάξεις τας παρά των ανυποτάκτων πρεσβυτέρων ή επισκόπων’’ (Επιστολή προς Αμφιλόχιο, κεφ. 1).

Ο Κύριος, όπως εξηγεί στην παραβολή του αμπελώνα, ήδη από την εποχή της παλαιάς διαθήκης, είχε θέσει όρια στην τότε εκκλησία, οριοθετώντας φραγμό· «εφύτευσεν αμπελώνα και περιέβαλεν εις αυτόν φραγμόν και έσκαψεν εν αυτώ ληνόν και ωκοδόμησε πύργον» (Ματθαίος, κα 33). Όταν εκείνοι φάνηκαν ανάξιοι, τότε ο Κύριος του αμπελώνα τον έδωσε ‘’εις έθνος κάμνον τους καρπούς’’ (Ματθαίος, κα 43), δηλαδή στην Εκκλησία της Καινής Διαθήκης. Αυτά τα όρια είναι τα χριστιανικά δόγματα «τα εγκεκριμένα υπό των αποστόλων και των πρεσβυτέρων των εν Ιερουσαλήμ» (Πράξεις αγίων αποστόλων, ιστ 4), μέρος των οποίων υπάρχουν καταγεγραμμένα στα βιβλία της Καινής Διαθήκης. Αυτά, μαζί με την υπόλοιπη προφορική (αρχικά) παράδοση, ορίζουν οι απόστολοι να φυλάμε. «Λοιπόν, αδελφοί, μένετε σταθεροί και κρατείτε τας παραδόσεις, τας οποίας εδιδάχθητε είτε διά λόγου είτε δι' επιστολής ημών». (Β Θες/κεις, β 15). «Συ λοιπόν, τέκνον μου, ενδυναμού διά της χάριτος της εν Χριστώ Ιησού, και όσα ήκουσας παρ' εμού διά πολλών μαρτύρων, ταύτα παράδος εις πιστούς ανθρώπους, οίτινες θέλουσιν είσθαι ικανοί και άλλους να διδάξωσι» (Β Τιμοθέου, β 2). «Πρόσεχε εις σεαυτόν και εις την διδασκαλίαν, επίμενε εις αυτά· διότι τούτο πράττων και σεαυτόν θέλεις σώσει και τους ακούοντάς σε». (Α Τιμοθέου, δ 16). Επομένως, η Εκκλησία του... Χριστού η ιστορική, δεν είναι ένα ξέφραγο αμπέλι, αλλά ένα αμπέλι πολύ καλά περιφραγμένο με την υγιαίνουσα διδασκαλία. Μάλιστα, ο Δαβίδ, ομιλώντας παραβολικά για τα τείχη της Εκκλησίας, γράφει· «Κυκλώσατε την Σιών, και περιέλθετε αυτήν, αριθμήσατε τους πύργους αυτής. Θέσατε την προσοχήν σας εις τα περιτειχίσματα αυτής» (Ψαλμός μη 12-13).

Η εκκλησία λοιπόν, φρόντισε να ενισχύσει τον φραγμό του αμπελώνα του Χριστού, με τους κανόνες που θέσπισε δια των αγίων Οικουμενικών και τοπικών συνόδων, από την Αγία Γραφή και την υπόλοιπη Πατερική παράδοση, πάντα σύμφωνα με τα εκκλησιαστικά προβλήματα της κάθε εποχής . Ο άγιος Νικόδημος ορίζει ως κανόνα το εξής· «…ονομάζονται κανόνες, και αι ψήφοι, και αι αποφάσεις, τόσον των Αποστόλων, όσον και των οικουμενικών, και τοπικών συνόδων, και των κατά μέρος αγίων Πατέρων…αυτοί, ωσάν τόσοι πήχεις ευθείς και ίσιοι, αποβάλλουσι μεν τους ιερωμένους, κληρικούς τε και λαϊκούς, κάθε αταξίαν και στρεβλότητα των ηθών, προξενούσι δε εις αυτούς κάθε ευταξίαν και ισότητα εκκλησιαστικής, και χριστιανικής καταστάσεως και αρετής» (Πηδάλιο, Προλεγόμενα).

Η παναίρεση του Οικουμενισμού είναι ουσιαστικά μία προσπάθεια παραμερισμού των δογμάτων και των διδασκαλιών, και η συνένωση χάριν της ψεύτικης αγάπης και ενότητας. Εμείς γνωρίζουμε ότι το Άγιο Πνεύμα οδηγεί «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάννης, ιστ 13), και όχι σε πολλές διαφορετικές αλήθειες που μπερδεύουν τους ανθρώπους. Το Άγιο Πνεύμα οδηγεί στην πραγματική ενότητα και στην αληθινή αγάπη και εν Χριστώ σωτηρία, και όχι σε πνευματικές Βαβυλώνες, δηλαδή συγχύσεις. Παρακάτω, θα δούμε ορισμένους κανόνες που είναι αποτρεπτικοί για τέτοιου είδους καινοτομίες.

 Ο επίσκοπος Αλεξανδρείας, Τιμόθεος Α’ (381-385 μ Χ), στο έργο του ‘’Αποκρίσεις κανονικαί’’, στη απόκριση Θ’ για το ερώτημα αν είναι σωστό οι αιρετικοί να είναι παρόντες κατά την Θεία Λειτουργία, απαντά· «Εν τη Θεία αναφορά ο διάκονος προσφωνεί προ του ασπασμού· ‘’Οι ακοινώνητοι περιπατήσατε’’. Ουκ οφείλουσι ουν παρείναι, ει μη αν επαγγέλλωνται μετανοείν και εκφύγειν την αίρεσιν».

Ο 6^ος Κανόνας της συνόδου της Λαοδικείας (364 μ Χ), ορίζει·

«Περί του, μη συγχωρείν τοις αιρετικοίς εισιέναι εις τον οίκον του Θεού, επιμένοντας τη αιρέση».

Ο άγιος Νικόδημος ερμηνεύει· «Ο διορισμός του παρόντος κανόνος είναι, να μη έχουν την άδεια οι αιρετικοί να εμβαίνουν μέσα εις τον ναόν του Θεού, τον υπό ορθοδόξων κρατούμενον, εάν επιμένουν εις την αίρεσιν, και δεν θέλουν να επιστραφούν».

Ο 32^ος Κανόνας της ίδιας συνόδου, ορίζει· «Ότι ου δει αιρετικών ευλογίας λαμβάνειν, αίτινες εισίν αλογίαι μάλλον, ή ευλογίαι».

Ο άγιος Νικόδήμος ερμηνεύει· «Δεν πρέπει κατά τον παρόντα κανόνα να λαμβάνει τινάς Χριστιανός ευλογίαν από τους αιρετικούς».

Ο 33^ος Κανόνας, επίσης της ίδιας συνόδου, ορίζει· «Ότι ου δει αιρετικοίς ή σχισματικοίς συνεύχεσθαι».

Ο άγιος Νικόδημος ερμηνεύει· «Διορίζει ούτος ο κανών να μην συμπροσευχόμεθα ούτε με τους αιρετικούς, ήτοι τους σφάλοντας περί την πίστιν, ούτε με τους σχισματικούς, ήτοι κατά την πίστιν μεν ορθοδόξους όντας, χωρισμένους δε από την καθολικήν Εκκλησίαν δια τινάς παραδόσεις και έθιμα ιάσιμα».

Ως εκ των παραπάνω, σημειώνει ο άγιος Νικόδημος· «Οι Ορθόδοξοι χριστιανοί πρέπει να αποστρέφονται τους αιρετικούς,  και τας των αιρετικών τελετάς. Μάλλον δε αυτοί, οι αιρετικοί πρέπει να ελέγχονται και να νουθετώνται από τους Επισκόπους και Πρεσβυτέρους, μήπως ήθελαν καταλάβουν και επιστρέψουν από την πλάνην των». (Πηδάλιο σελ. 51).

Η αληθινή αγάπη, δεν είναι τα φιλικά κτυπήματα στην πλάτη, αλλά το να λες και να κρατάς την αλήθεια με την ζωή σου και τα έργα σου. Ακριβώς όπως έκανε και ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, που ήρθε για να μας φανερώσει την αλήθεια και να μας δείξει με αυτόν τον τρόπο την άπειρη αγάπη του «την υπερβαίνουσαν πάσαν γνώσιν» (Εφεσίους, γ 19). Ας προσέξουμε, λοιπόν· «μη μετακίνει όρια αρχαία, τα οποία έθεσαν οι πατέρες σου» (Παροιμίες, κβ 28).

Όσοι πιστεύουν ότι η κατάργηση των δογμάτων της πίστεως που η εκκλησία όρισε ήδη από τον πρώτο αποστολικό αιώνα,  ή η υποχώρηση στην διδασκαλία την υγιαίνουσα θα οδηγήσει στο καλό και ότι αυτό είναι το θέλημα του Θεού, μοιάζουν με σύννεφα που υπόσχονται βροχή, αλλά βροχή δεν θα έρθει. «Ο καυχώμενος εις δώρον ψευδές, ομοιάζει  σύννεφα και άνεμον χωρίς βροχής». (Παροιμίες, κε 14).
http://exprotestant.blogspot.com/