Σαν σήμερα το 1821 οι πρόκριτοι της Μάνης, ύστερα από πίεση του Παπαφλέσσα, αναγκάζονται να επαναστατήσουν.
Όλα ξεκινούν όταν στις 22 Φεβρουαρίου 1821, ο Υψηλάντης περνά τον Προύθο και για πρώτη φορά ακούγεται η κραυγή «Ζήτω η Λευτεριά»
Ο στρατός του Υψηλάντη αποτελούνταν από αρχικά από Αλβανούς, Σέρβους και Βούλγαρους μισθοφόρους που είχαν πληρωθεί καλά και είχαν... πολεμική εμπειρία και Έλληνες ήσαν μόνο οι διοικητές.
Στις 24 Φεβρουαρίου στο στρατόπεδο του Ιασίου κηρυσσει επίσημα την Επανάσταση και αρχίζει την προκήρυξη του με την φράση «ΜΑΧΟΥ ΥΠΕΡ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΑΙ ΠΑΤΡΙΔΟΣ» και τελειώνει με την φράση «ΕΙΣ ΤΑ ΟΠΛΑ ΛΟΙΠΟΝ ΦΙΛΟΙ ,Η ΠΑΤΡΙΣ ΜΑΣ ΠΡΟΣΚΑΛΕΙ»
Ουσιαστικά λοιπόν η Επανάσταση τότε αρχίζει.
Ο πρώτος μάρτυρας της Επανάστασης είναι ο Αριστειδης Παπας, φιλικός, που όταν τον έπιασαν οι Τούρκοι ,σε αποστολή που τον είχε στείλει ο Υψηλάντης , προτίμησε να πέσει σε ένα βάραθρο και να πεθάνει παρά να τον βασανίσουν και να φανερώσει τα μυστικά της Εταιρείας.

Στις 16 Μαρτίου με διαταγή του Παπαφλέσσα ο Νικόλας Σολιώτης χτύπησε στο Αγρίδι Τούρκους. Ο Παπαφλέσσας φοβόταν προδοσίες από τους προεστούς και γι΄ αυτό εξώθησε τα πράγματα ώστε να μην μπορούν αυτοί να κάνουν πίσω.
Για τον λόγο αυτό ο Σολιώτης ονομάστηκε «πυροδότης του Αγώνα»
Στο λιμάνι του Αρμυρού είχε φθάσει ένα πλοίο με πολεμοφόδια που έστελναν οι Φιλικοί της Σμύρνης. Ο Παπαφλέσσας ζήτησε από τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, που ήταν διστακτικός, να ζητήσει άδεια εκτελωνισμού από τους... Τούρκους έτσι ώστε αν έπαιρναν χαμπάρι τι ήταν το φορτίο να έχει εκτεθεί και να μην μπορεί να κάνει πίσω.
Στις 17 Μαρτίου οι αρχηγοί της Μάνης με επικεφαλής τον Κατσάκο Μαυρομιχάλη αναγκάζονται πλέον, μετά από σύσκεψη στην Αρεόπολη(τότε Τσίμοβα), να επαναστατήσουν.
Στις 18 Μαρτίου οι αδελφοί Χονδρογιανναίοι με την έγκριση του Ασημάκη Ζαΐμη χτυπούν τον Τούρκο Σεϊντή και του παίρνουν τα χρήματα του ντοβλετιού που είχε, για να χρηματοδοτήσουν τον Αγώνα.(σε ένδειξη ευγνωμοσύνης ο Όθωνας το 1836 τους αποκεφάλισε στο Ανάπλι !)
Στις 20 Μαρτίου οι Πετμεζέοι με τους μανιάτες και στις 21 οι Χαραλάμπης, Σολιώτης και Παπαδόπουλος πολιορκούν τον Βοεβόδα των Καλαβρύτων Ιμπραήμ Αρναούτογλου.
Οι Τούρκοι των Πατρών την ίδια μέρα κλείνονται στο Κάστρο και χτυπάνε τους Έλληνες με την ελπίδα ότι θα προλάβουν την εξέγερση.
Τότε ένας απλός τσαγκάρης ο Παναγιώτης Καρατζάς ξεσηκώνει τον λαό και καταφέρνει να ελευθερώσει την Πάτρα και έτσι αυτή είναι η πρώτη ελεύθερη πόλη που υψώθηκε ή σημαία της Επανάστασης.
Ο Παλαιών Πατρών Γερμανός στα απομνημονεύματα του γράφει για την μύηση στην Φιλική Εταιρεία από τον Παπαφλέσσα του Νικόλαου Σολιώτη και του Παναγιώτη Καρατζά :..Και εις μεν τον πρώτον βαθμόν εισήγαγον τους χυδαίους και απαίδευτους, εις δε τον β΄τους επισημοτέρους…
Η ανδρεία και η εντιμότητα του «χυδαίου και απαίδευτου» Καρατζά ανταμείφτηκε δεόντως. Οι πατρινοί κοτζαμπάσηδες ,που δεν τους άρεσε η λαϊκή αποδοχή που είχε ,έβαλαν δικούς τους και τον σκότωσαν στις 24 Αυγούστου!
Στις 22 Μαρτίου ο αδελφός του Πετρόμπεη ,Κυριακούλης Μαυρομιχάλης ύψωσαν την επαναστατική σημαία στο Μαραθονήσι-Γύθιο αφού προηγουμένως είχαν διασπείρει την φήμη ότι έρχονται ευρωπαϊκές δυνάμεις οπότε δημιουργήθηκε πανικός στους Τούρκους οι οποίοι εγκατέλειπαν τους πύργους τους.
Στις 23 Μαρτίου μετά από μεγάλη προσπάθεια του Παπαφλέσσα ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης κήρυξε την επανάσταση στη Μάνη και με 2500 άνδρες μαζί με τον Κολοκοτρώνη, τον Παπαφλέσσα ,τον Αναγνωσταρά ,τον Νικηταρά και πολλούς οπλαρχηγούς της Δυτικής Μάνης καταλαμβάνει την Καλαμάτα που γίνεται η δεύτερη ελεύθερη πόλη του Αγώνα χωρίς να δώσει μάχη γιατί παραδόθηκε με αντάλαγμα την διασφάλιση της ζωής των Τούρκων
Το ίδιο μεσημέρι μπροστά στις όχθες του χειμάρρου Νέδωνος έγινε η σύσταση της επαναστατικής επιτροπής της «Μεσσηνιακής Γερουσίας» και ο Πετρόμπεης ονομάστηκε «αρχιστράτηγος των σπαρτιατικών δυνάμεων»
Την ίδια μέρα έστειλε και το πρώτο ουσιαστικά διπλωματικό έγγραφο της Ελλάδας την «προειδοποίησιν είς τας ευρωπαϊκάς αυλάς» που ζητούσε την βοήθεια τους.
Στις 24 Μαρτίου ,και αφού η Πάτρα είχε ήδη ελευθερωθεί ήδη πριν 3 μέρες, μπαίνουν στην πόλη από τα Νεζερά καμαρωτοί καβαλαραίοι με τους ενόπλους τους ο Ζαϊμης , ο Χαραλάμπης ,ο Λούτος , ο Ρούφας και ο Γερμανός και αγνοώντας τον Καρατζά φτιάχνουν το Επαναστατικό η Αχαϊκό Διευθυντήριο.
Βέβαια χάρις σε αυτή την απόλεμη εξουσία η Πάτρα ξανάπεσε στα χέρια των Τούρκων, οι κοτζαμπάσηδες την κοπάνησαν και μόνο ο Καρατζάς μέσα στην γενική σφαγή που επακολούθησε κράτησε μια θέση κοντά στην πόλη και υπερασπίστηκε τα γύρω χωριά.
Όχι μόνο λοιπόν δεν σήκωσε κανένα λάβαρο ο Γερμανός ,ούτε και ήταν στην Αγία Λαύρα, αλλά και δεν είχε και καμία διάθεση προηγουμένως για εξέγερση.
Όταν τον Ιανουάριο του 1821 στην συνάντηση στη Βοστίτσα (Αίγιο), στο σπίτι του κοτζαμπάση Ανδρέα Λόντου, ο Παπαφλέσσας προσπαθούσε να ξεσηκώσει τους προεστούς και τους δεσποτάδες δείχνοντας τους το συστατικό γράμμα του Υψηλάντη, όλοι αρνήθηκαν και ο Γερμανός γράφει στα απομνημονεύματα του:
Ο δε Δικαίος ,άνθρωπος απατεών και εξωλέστατος περί μηδενός άλλον φροντίζον ειμή τίνι τρόπω να ερεθίση την ταραχήν του έθνους ,δια να πλουτίση εκ των αρπαγών ,τους εβεβαίωνε, ότι τα πάντα είναι έτοιμα.
Εδώ που τα λέμε ο Παπαφλέσσας τους είπε, με τον πειστικό τρόπο που είχε ,ένα σωρό ψέματα και υπερβολές. Έλεγε ότι η έναρξη της Επανάστασης είναι θέληση του Τσάρου ,ότι έχουν ήδη σταλεί στην Ύδρα τρεις χιλιάδες τουφέκια, τριακόσια βαρέλια μπαρούτι, τριακόσια σπαθιά και εξακόσιες χιλιάδες ρούβλια και ότι έρχεται και ένα παρόμοιο φορτίο για την Πελοπόννησο!
Φεύγοντας ο Παπαφλέσσας για την Μάνη φρόντισε να βάλει μερικούς φιλικούς να κάνουν επεισόδια που θα εξέθεταν τους προκρίτους στους Τούρκους. Μερικοί κοτζαμπάσηδες πρότειναν να τον καταδώσουν στους Τούρκους ενώ άλλοι να τον δολοφονήσουν για να ξεμπερδεύουν από αυτόν αλλά αυτό δεν ήταν εύκολο γιατί ποτέ δεν κυκλοφορούσε μόνος του. Η απειλή όμως του «εξωλέστατου» Παπαφλέσσα ότι θα ξεκινούσε την Επανάσταση με τους «χυδαίους» και «απαίδευτους» και ..σεις δε κάμετε ότι θέλετε με τους Τούρκους… έθετε σε κίνδυνο την εξουσία των κοτζαμπάσηδων στις επαρχίες γιατί έτσι και αλλιώς η οθωμανική διοίκηση θα τους θεωρούσε υπεύθυνους για την εξέγερση.
Από την άλλη μεριά οι Τούρκοι πίστευαν ότι χωρίς αυτούς καμία εξέγερση δεν ήταν δυνατή και γι΄ αυτό ο τοποτηρητής του Χουρσίτ Πασά κάλεσε τους κοτζαμπάσηδες και τους αρχιερείς στην Τριπολιτσά. Σχεδόν όλοι οι κοτζαμπάσηδες και αρχιερείς της Αχαΐας αρνήθηκαν να πάνε, όποτε έχοντας πλέον εκτεθεί στην τουρκική διοίκηση κατέφυγαν στην Αγία Λαύρα(10ή 13 Μαρτίου) για να δουν τι θα κάνουν. Εκεί πείστηκαν και οι επιφυλακτικοί ότι δεν έχουν πλέον δυνατότητα να αναβάλουν ή να αποτρέψουν την επανάσταση και σκόρπισαν στα Νεζερά ,στην Κερκινή,στην Ζαρούχλα και στο Διακοφτό ώστε να συντονίσουν την δράση τους με τα διάφορα ένοπλα σώματα που υπήρχαν πλέον στην περιοχή.

Πως όμως δημιουργήθηκε η πλαστογράφηση της ιστορίας με τον μύθο της 25 Μαρτίου ;
Μέχρι το 1834 δεν είχε κυκλοφορήσει τίποτα .
Άρχισε να κυκλοφορεί το 1840 και εδραιώθηκε το 1851 με την απόλυτα φανταστική ζωγραφική σύνθεση του Θ. Βρυζάκη.
Ήδη από την αρχή ο θρύλος αυτός διαψεύδεται από τους ιστορικούς της εποχής εκείνης όπως ο Σπυρίδων Τρικούπης ο Φιλήμων και ο Finlay.
Ακόμα και το διάταγμα του Όθωνα της 15-3-1838 που καθιέρωσε την 25 Μαρτίου 1821 σαν ημέρα έναρξης του Αγώνα δεν καθορίζει τον τόπο έναρξης.
Βέβαια ο Υψηλάντης ήδη από το 1820 είχε οραματιστεί την έναρξη της επανάστασης την 25η Μαρτίου για να έχει τον συμβολισμό ότι μαζί με τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου γίνεται και ο ευαγγελισμός του έθνους.
Όμως η πραγματικότητα τελικά ήταν διαφορετική. Ο Υψηλάντης αναγκάστηκε να την ξεκινήσει ένα μήνα νωρίτερα αντί για την Πελοπόννησο από τα ανατολικά σύνορα της Οθωμανικής αυτοκρατορίας ,στο Ιάσιο ,γιατί είχε πληροφορίες ότι η Πύλη είχε πληροφορίες σχετικά με την σχεδιαζόμενη επανάσταση.
Έτσι από τότε το ιερατείο και οι κοτζαμπάσηδες της εποχής δημιούργησαν τον μύθο της Παναγίας ως υπερμάχου στρατηγού που ξεκίνησε τον Αγώνα με ηγέτη τον Παλαιών Πατρών Γερμανό και όλα αυτά που άλλού ;στην μονή της Αγίας Λαύρας!
Όπως λέει και ο Κορδάτος : Η εθνική γιορτή έχανε τον επαναστατικό της χαρακτήρα και έπαιρνε θρησκευτική απόχρωση.
Τώρα ήδη από τον Γεννάδιο τον Β ,τον Σχολάριο μέχρι τον Γρηγόριο τον Ε το ιερατείο θεωρούσε θεόδοτη την δουλεία των Ελλήνων στους τούρκους και προσπαθούσε να τους πείσει ότι: Η αντίσταση ενάντια των Τούρκων είναι πόλεμος κατά του Θεού. Τους δε αγωνιστές τους χαρακτήριζε απονενοημένους φυγάδες και αποστάτες ,παραβάτες θείων νόμων και κανονικών διατάξεων.
Παρ΄ όλα αυτά , μετά την επικράτηση της, κατάφερε να εμφανίσει ότι έπαιξε σημαντικό ρόλο στην εκδήλωση της.
Ήδη την 23-3-1821 ο πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε αφόρισε την επανάσταση.
Εκδόθηκε «συνοδικό επιτίμιο» (αφορισμός) κατά του Μιχαήλ Σούτσου και του Αλέξανδρου Υψηλάντη το οποίο συνυπέγραψε και ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Πολύκαρπος.
Ακόμα και αν θεωρήσουμε τον αφορισμό της Επανάστασης από το Γρηγόριο τον Ε ως προσπάθεια να αποτρέψει την σφαγή των Ελλήνων στην Πόλη και αλλού, ένα είναι το γεγονός ,η εκκλησία δεν είχε συμμετοχή στην κήρυξη της Επανάστασης του 21 αλλά εκ των υστέρων έκανε κάθε προσπάθεια να την οικειοποιηθεί.
Είναι προφανές πάντως ότι ο Γρηγόριος ο Ε΄ δεν είχε και ιδιαίτερη συμπάθεια προς τα επαναστατικά ρεύματα της εποχής που σε μεγάλο βαθμό τα ενέπνεε η πρόσφατη Γαλλική Επανάσταση με τον έντονα αντικληρικό της πνεύμα.
Ήδη σε εγκύκλιο του προς τους κατοίκους των Ιονίων Νήσων ήταν καταδικαστικός για την Γαλλική Επανάσταση και προέτρεπε τους Επτανησίους να βοηθήσουν την απελευθέρωση τους από τους άπιστους Γάλλους και να δεχτούν την Ρωσική διοίκηση(προφανώς γιατί οι Ρώσοι ήσαν ορθόδοξοι).

Απο Κυριακατικο σχολειο μεταναστων
http://logosendrasei.blogspot.com/
Πηγ: http://aigio.org/2008/10/25.html