ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ!
Δεν σε γνώρισα ποτέκι όμως σε είδα στα χέρια της πικραμένης
και κατάκοπης μάνας σου στις πορείες
Δεν σε γνώρισα ποτέ
κι όμως είδα τη φωτογραφία του γάμου σου
στα χέρια του μονάκριβου παιδιού σου
Δεν σε γνώρισα ποτέ
κι όμως εσύ μου έμαθες...να πολεμάω
για την ελευθερία του βιασμένου μας νησιού
Δεν σε γνώρισα ποτέ
κι όμως μου έδειξες πως δεν πρέπει να ξεχάσω,
να επαναπαυτώ, να συμβιβαστώ
Δεν σε γνώρισα ποτέ αγνοούμενε ήρωα μου..
Ακούω στις ειδήσεις να λένε πως βρέθηκες νεκρός
κι ένα παράπονο κυλάει από τα μάτια με τη μορφή δακρύων
Άλλες φορές ακούω να λένε πως είναι απίθανο να βρεθείς
ή ότι ήσουνα πολύ μικρός και ξέχασες πιά ποιός είσαι.
Μα εγώ τους λέω πως κανείς δεν μπορεί να ξεχάσει
τη μάνα που τον βύζαξε, τον πατέρα που τον αγκάλιαζε,
τη γειτονιά όπου έκανε τα πρώτα του βήματα..
Ακούω να μιλάνε για σένα κι εγώ σιωπάω,
προσπαθώ να κρύψω τον λυγμό που με πνίγει..
Άλλες φορές νιώθω την ανάγκη να μιλήσω για σένα,
η ακόμα και να μιλήσω σε εσένα έστω κι αν είσαι μακριά
και τότε δυο λέξεις μοναχά ξεστομίζω "Δεν ξεχνώ"
Δεν ξεχνώ να σε θυμάμαι,
δεν ξεχνώ να σε τιμώ,
δεν ξεχνώ να πολεμώ.
Δεν ξεχνώ γιατί είναι μαγεία να είσαι Έλληνας που δεν ελληνοξεχνά!
Δεν ξεχνώ ότι η Κύπρος είναι Ελληνική όπως και η Πόλη ή η Σμύρνη.
Δεν ξεχνώ να διδάξω στα παιδιά μου ότι πρέπει να πολεμάνε ηρωικά
ως Έλληνες για την πολυπόθητη ελευθερία της Κύπρου μας.
Δεν ξεχνώ και δεν πρέπει να ξεχνώ γιατί θέλω στον Πενταδάκτηλο
να κυματίζουνε υπερήφανες η ελληνική και η κυπριακή σημαία!
Μα τώρα ήρωα μου
νιώθω πως σε κούρασα.
Γνωρίζω πολύ καλά ότι:
Θα τα πούμε ξανά..
Στην επόμενη πορεία,
στην επόμενη διαδήλωση,
στην επόμενη παρέλαση.
Θα σε γνωρίσω..
Σε μια ελέυθερη Κερύνεια,
σε μια ελεύθερη Λευκωσία,
σε μια ελεύθερη Αμμόχωστο.
Χριστίνα Αρχόντους
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου