ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ

ΠΡΟΣ TON ΑΔΙΚΩΣ ΔΙΩKOMENON ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ APTEMION

Η άτυπη Σύναξη Κληρικών και Μοναχών στην τελευταία της συνέλευση (17-2-2011) αποφάσισε ομόφωνα να συντάξει κείμενο συμπαραστάσεως προς τον διωκόμενο νέο ομολογητή της Ορθοδόξου Πίστεως...επίσκοπο Ράσκας και Πριζρένης και εθνάρχη του Κοσσυφο­πεδίου κ. Αρτέμιο.   

Εκτιμούμε εν πρώτοις ότι οι επίμονοι αγώνες του διά κηρυγμάτων, συγγραμμάτων και υπομνημάτων για την αποχώρηση της Σερβικής Εκκλησίας από το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και την διακοπή των θεολογικών διαλόγων, ιδιαίτερα μετά των Παπικών, οι οποίοι, συν τοις άλλοις, αιματοκύλισαν πολλάκις την Σερβία, πάλαι τε και επ' εσχάτων, αποτελούν την βασική αιτία της εναντίον του ακάμπτου και σθεναρού επισκόπου πολεμικής των αιρετικών και των αιρετιζόντων «Ορθοδόξων» συνεπισκόπων του. Η εκ μέρους του μάλιστα υπογραφή και διάδοση της καταλυτικής και πολύ καρποφόρου «Ομολογίας Πίστε­ως κατά του Οικουμενισμού», την οποία συνέταξε και εκυκλοφόρησε το 2009 η Σύναξή μας, με τις υπογραφές πλειάδος προκρίτων επισκόπων, ηγουμένων, πρεσβυτέρων, μοναχών και λαϊκών της ανά την Οικουμένην Καθολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας, εκορύφωσε την επί έτη καλλιεργούμενη εναντίον του εχθρότητα, η οποία τελικώς εκδηλώθηκε όχι μόνο με την καθαίρεση εκ του επισκοπικού του θρόνου αλλά και την εξορία του εκ της επαρχίας, της οποίας θεόθεν ωρίσθη, και εξακολουθεί να είναι, ο κανονικός ποιμήν.

Όπως απέδειξε περίτρανα ο επίσης ομολογητής και πανταχόθεν βαλλόμενος υπό των δυνάμεων του σκότους, διά την ελεγκτικήν γλώσσαν και γραφίδα σεβασμιώτατος μητροπο­λίτης Πειραιώς κ. Σεραφείμ, μη δειλιάσας φιλαδέλφως να επικρίνει την αφιλάδελφη στάση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Σερβίας, οι εναντίον του επισκόπου Αρτεμίου απο­φάσεις «παρεβίασαν καταφώρως πάσαν εννοιαν Κανονικού Δικαίου και Κανονικής δικονο­μικής ευταξίας· πάσχουν κανονικώς με άμεσον αποτέλεσμα να αποβαίνουν άκυροι, ανεπέρειστοι και ανυπόστατοι και να τιτρώσκουν ανεπανορθώτως και βαναύσως την Κανονικήν αξιοπιστίαν των ειρημένων Διοικητικών και Δικαστικών οργάνων της αγιωτάτης Αγιοσαββαϊτικής Εκκλησίας της Σερβίας».  

Λυπούμεθα, διότι του σατανοκινήτουαυτού και εξοντωτικού πολέμου εναντίον του σε­μνού και ορθώς πολιτευομένου, και κατά την πίστιν και κατά τον βίον, αληθούς εκκλη­σιαστικού ηγέτου και ποιμένος, επισκόπου Αρτεμίου, ηγούνται τρεις επίσκοποι, κατά πνεύμα αδελφοί του, εκπεσόντες της Ορθοδόξου γραμμής του κοινού των τεσσάρων Διδα­σκάλου και Πατρός, του εν Αγίοις Πατρός ημών και Οικουμενικού Διδασκάλου Ιουστίνου (Πόποβιτς), συμπροσευχόμενοι, συσκεπτόμενοι και συσχηματιζόμενοι μετά των παναιρετικών Παπικών και Προτεσταντών, επί βαθυτάτη λύπη και σκανδαλισμώ των εκτιμώντων πάλαι αυτούς ανά την Οικουμένην Ορθοδόξων πιστών.

Δεν διαφεύγει την προσοχήν μας ότι υπάρχει και δεύτερος επίσης ισχυρός λόγος του εναντίον του επισκόπου Αρτεμίου και των συνεργατών του διωγμού. Ύψωσαν το μικρόν ανθρωπίνως ανάστημά των εναντίον των γιγάντων της Οικουμένης πανισχύρων ηγετών της Νέας Εποχής, οι οποίοι εσχεδίασαν και πραγματοποιούν την Ισλαμοποίηση του Κοσσυ­φοπεδίου, πολιτιστικής και πνευματικής κοιτίδος της Ορθοδόξου Σερβίας, του οποίου πνευματικός πατήρ και εθνάρχης είναι ο διωκόμενος και συκοφαντούμενος από τους νέους καίσαρες επίσκοπος Αρτέμιος. Πώς να ανεχθεί την βεβήλωση των ιερών και οσίων, την εγκατάλειψη εις χείρας βαρβάρων του αγιοβαδίστου και αιματοποτίστου Κοσσυφοπεδίου, την πυρπόληση μονών και τους στεναγμούς του ποιμνίου του; Πώς μπορεί να εύχεται και να ψάλλει, το «ύψωσον κέρας Χριστιανών Ορθοδόξων» και το «Σώσον Κύριε τον λαόν σου και ευλόγησον την κληρονομίαν σου, νίκας τοις βασιλεύσει κατά βαρβάρων δωρούμενος και το σον φυλάττων διά του Σταυρού σου πολίτευμα», όταν υποτάσσεται στους ισχυρούς και παραδίδει και προδίδει τα ιερά και τα όσια, όταν αφήνει το ποίμνιό του απροστάτευτο στις διαθέσεις των λύκων; Τώρα το παγκοσμιοποιημένο άθεο πολίτευμα των ανά τον κόσμον βαρβάρων και εχθρών του Σταυρού έχει βάλει ως στόχο το πολίτευμα των Ορθοδόξων Χριστιανών, τους ορθοδόξους λαούς, αρχίζοντας από τους σκληροτράχηλους Ορθοδόξους Σέρβους, των οποίων το ολοκαύτωμα από τους «Καθολικούς» Ουστάσι του «Αγίου» Καρδι­ναλίου Στέπινατς δεν παραπέμφθηκε ποτέ σε διεθνές δικαστήριο ούτε αναγνωρίσθηκε από τους μεροληπτικούς προβολείς και κριτάς των άλλων ολοκαυτωμάτων. Μόνον αν κάμψουν όσους ακόμη ανθίστανται και στέκονται όρθιοι και σιγήσουν την φωνή τους, τότε μόνον θα ησυχάσουν, γιατί γνωρίζουν, όπως έλεγε ο Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος, στα ίχνη του οποίου πορεύεται ο επίσκοπος Αρτέμιος, ότι αρκεί ένας και μόνο άνδρας, πυρπολημένος από θείο ζήλο, να ξεσηκώσει και να διορθώσει ολόκληρο το πλήθος.

Η άσκηση βίας και διωγμών εναντίον της Αληθείας ιστορικά αποδείχθηκε αναποτελε­σματική διά τους διώκτας και συμφέρουσα για την διωκομένη Αλήθεια και τους υποστηρικτάς της. Οι ανηλεείς και απάνθρωποι διωγμοί της Οικουμενικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατο­ρίας κατά τους τρεις πρώτους αιώνας έθρεψαν τον Χριστιανισμό, ο οποίος τελικώς έγινε η επίσημη και κυρίαρχη πίστη της μεταμοφωθείσης σε χριστιανική πολιτεία παγκόσμιας Ρω­μαϊκής Αυτοκρατορίας. Και όταν ο ηττηθείς Εωσφόρος επεχείρησε με τις αιρέσεις που κα­τά καιρούς ενέπνεε και καθοδηγούσε, Αρειανισμό, Νεστοριανισμό, Μονοφυσιτισμό, Εικονομαχία, Παπισμό, να πλήξει την Εκκλησία και να καταστρέψει την επιτευχθείσα ενότητα του κόσμου, χρησιμοποιώντας βία και διωγμούς, με όργανα αιρετικούς αυτοκράτορες και επισκόπους, όπως ακριβώς πράττει και σήμερα με την παναίρεση του Οικουμενισμού και τους ηγέτας της Νέας Εποχής, πολιτικούς και εκκλησιαστικούς, βρέθηκαν τότε θαρραλέοι επίσκοποι, στύλοι της Εκκλησίας, και πολλοί άλλοι ομολογηταί και μάρτυρες εκ των ιερέων, των μοναχών και των λαϊκών, που έδειξαν πως ο μόνος ισχυρός και δυνατός είναι ο παντοκρά­τωρ Κύριος, ο Οποίος τους ενίσχυσε να αντέξουν τους διωγμούς και τα μαρτύρια και να καταπατήσουν την επηρμένην οφρύν των ισχυρών της γης, όπως πράττουν τώρα στη Σερβία ο επίσκοπος Αρτέμιος και στην Ελλάδα ο μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ, και αλλαχού πολλοί άλλοι. Ό Μέγας Αθανάσιος ευρεθείς στο στόχαστρο των υποστηρικτών του Αρείου και υποστάς μακροχρόνιους διωγμούς και εξορίες από τον αυτοκράτορα Κωνστάντιο και την πλειοψηφία των τότε επισκόπων γράφει ότι ο Διάβολος, «επεί μηδέν αληθείας έχει, εν πελέκει και λαξευτηρίω επιβαίνων κατεάσσει τας θύρας των δεχομένων αυτόν». Αντίθετα ο Χριστός, ο πράος και ειρηνικός, ζητεί από τους ανθρώπους να Τον ακολουθήσουν ελεύθερα^-«ει τις θέλει οπίσω μου ελθείν». Κρούει ειρηνικά την θύρα, και εισέρχεται μόνον εις όσους την ανοίξουν, αναχωρεί δε, όταν δεν τον θέλουν, διότι γνωρίζει ότι «ου ξίφεσιν ή βέλεσιν ουδέ διά στρατιωτών η αλήθεια καταγγέλλεται, αλλά πειθοί και συμβουλία». Κάνουν λάθος όσοι πιστεύουν ότι, όπως μπορούν να μεταστρέψουν κάποιους ανθρώπους, μπορούν να με­ταστρέψουν και την αλήθεια. Οι Σαδδουκαίοι και οι Ηρωδιανοί κατάφεραν να πάρουν με το μέρος τους και τους Φαρισαίους εναντίον του Χριστού, δεν μπόρεσαν όμως να σκεπάσουν και να νικήσουν την Αλήθεια (Ιστορία Αρειανών προς Μοναχούς 32-33, PG 25, 729-732).

Οι ανά τον κόσμο σχεδιασταί της επιβολής της Νέας Τάξεως πραγμάτων με συμμάχους τον Παπισμό, το Παγκόσμιο Συμβούλιο Εκκλησιών και εκ των Ορθοδόξων τους Οικουμενιστάς, πατριάρχας, αρχιεπισκόπους και επισκόπους, κατάφεραν να πάρουν με το μέρος τους εναντίον του Αρτεμίου την Σύνοδο των Αρχιερέων της Σερβικής Εκκλησίας, ιδιαίτερα τους τρεις παρά τω Αγίω Ιουστίνω πνευματικούς αδελφούς του, και να κινήσουν βία, συκο­φαντίες, διωγμούς και εξορίες εναντίον του, δεν θα καταφέρουν όμως να πλήξουν και να αλλάξουν την Αλήθεια· «ου γαρ ξίφεσιν ή βέλεσιν, ουδέ διά στρατιωτών, η αλήθεια καταγ­γέλλεται, αλλά πειθοί και συμβουλία».

Εμείς ευχαριστούμε τον εν Τριάδι Θεόν, τον ενεργούντα και εις τας ημέρας μας ένδοξα και θαυμάσια, όπως είναι η ανάδειξη ομολογητών και Αγίων, του Γέροντος Ιουστίνου Πόποβιτς και του πιστού μαθητού και ακολούθου του επισκόπου Αρτεμίου. Συμμεριζό­μαστε απολύτως τους αγώνες και τις αγωνίες του· ως μέλη του αυτού Σώματος του Χρι­στού, της Εκκλησίας, συμπάσχουμε στις θλίψεις και στις δοκιμασίες του (Α’ Κορ. 12, 26). Προσευχόμαστε ο Κύριος να τον τηρήσει ακλινή και αμετακίνητο ως στύλο της Ορθοδόξου Πίστεως. Και παρακαλούμε εν αγάπη πολλή την πάλαι θαυμαστή Εκκλησία της Σερβίας, να αποδεσμευθεί από την αγκάλη των ισχυρών, που διώκουν και σταυρώνουν στο πρόσω­πο του Αρτεμίου την Αγίαν Εκκλησίαν του Χριστού, «ην περιεποιήσατο τω ιδίω αίματι» (Πράξ. 20, 28). Να επαναψηλαφήσουν κανονικώ τω τρόπω τα πράγματα και μαζί με την επαναφορά του μόνου κανονικού επισκόπου Αρτεμίου στην επαρχία του να επαναφέρουν την ειρήνη και την ενότητα, που τώρα έχουν φυγαδευθή. Μετά από ένα έτος σταυρικής πο­ρείας και εν όψει του Πάσχα «συγχωρήσωμεν πάντα τη Αναστάσει». Ας μας δώσουν την χαρά να συμπανηγυρίσουμε και να συλλειτουργήσουμε με τον επίσκοπο Αρτέμιο και άλλους επισκόπους της Σερβικής Εκκλησίας στο ηρωικό και αγιοβάδιστο Κοσσυφοπέδιο ψάλλοντες το «Χριστός Ανέστη».

Παρακαλούμε δε και τους ανά την Οικουμένη Ορθοδόξους επισκόπους και ηγουμένους, προς τους οποίους με επιστολή απευθύνθηκε ο επίσκοπος Αρτέμιος, να μην αδιαφορήσουν, να εγκύψουν φιλαδέλφως εις τα καταγγελόμενα και να συμπαρασταθούν εις τον αδίκως διωκόμενο και σταυρούμενο κανονικό επίσκοπο Ράσκας, Πριζρένης, Κοσσυφοπεδίου και Μετοχίων κ. Αρτέμιο.

Για την Σύναξη Κληρικών και Μοναχών

Αρχιμ. Γρηγόριος
Καθηγούμενος Ι. M. Αγίας Τριάδος
Άνω Γατζέας Βόλου

Γέρων Ιερομόναχος Ευστράτιος
Ι. M. Μεγίστης Λαύρας
Αγίου Όρους

Πρωτοπρ. Γεώργιος Μεταλληνός
Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Αθηνών

Πρωτοπρ. Θεόδωρος Ζήσης
Ομότιμος Καθηγητής Θεολογικής Σχολής Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης