Ἡ Ὀρθοδοξία. Ἡ διαφύλαξις τοῦ θησαυροῦ (Β΄)

(Ομιλία του μακαριστού Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου)

Σήμερα Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας εἴδαμε, ἀγαπητοί μου, τὴ δόξα τῆς Ἐκκλησίας μας πού, παρὰ τοὺς διωγμοὺς ποὺ δέχθηκε ἀπ᾽ τὰ πρῶτα βήματά της , ἐπεκτεινόταν καὶ κρατοῦ-σε ὅλους τοὺς Χριστιανοὺς στὴν ἀγκάλη της.

Ἀλλ᾽ ἀλλοίμονο! Μόλις κόπασαν οἱ διωγμοί, ἄλλης φύσεως ἐχθροὶ ἐπετέθησαν. Αὐτοὶ δὲν ἦταν ὅπως οἱ πρῶτοι. Αὐτοὶ εἶχαν γεννηθῆ καὶ γαλουχηθῆ στοὺς κόλπους της, ἦταν γραμμένοι στὸ μητρῷο της, μετεῖχαν στὶς ἱερὲς συνάξεις, κοινωνοῦσαν τῶν ἀχράντων μυστηρίων,δέχονταν ὅ,τι μὲ τὸ φωτισμὸ τοῦ ἁγίου Πνεύματος δίδασκε ἡ Ὀρθοδοξία, ἦταν ἕτοιμοι καὶ νὰ μαρτυρήσουν ὑπὲρ αὐτῆς. Ἀλλὰ ξαφνικὰ τὸ ἀκάθαρτο πνεῦμα τῆς ὑπερηφανείας τοὺς συνετάραξε. Θέλησαν δηλαδή, ὡς ἀνώτερα δῆθεν αὐτοὶ πνεύματα, νὰ μετρήσουν μὲ τὸν πῆχυ τῆς λογικῆς τὰ δόγματα, τὶς θεμελιώδεις ἀλήθειες πάνω στὶς ὁποῖες στηρίζεται τὸ οἰκοδόμημα τῆς Ὀρθοδοξίας.

Ἤθελαν μὲ τὸ μικρὸ κύπελλο τῆς διανοίαςτους νὰ ἐκκενώσουν τὸν ἄπειρο ὠκεανὸ τῆςγνώσεως τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ. Ἤθελαν μὲ τὰ ἀσθενικὰ φτερά τους σὰν ἄλλοι Ἴκαροι νὰ διανύσουν τὶς ἀχανεῖς ἐκτάσεις τοῦ ἀπείρου.Ἔτσι, ὑπερήφανοι γιὰ τὶς διανοητικές τουςπτήσεις, παρουσιάστηκαν μιὰ μέρα στὴ μητέρα Ἐκκλησία καὶ τῆς εἶπαν μὲ στόμφο· Μέχρι χθὲς συμφωνούσαμε μαζί σου σὲ ὅλα τὰ σημεῖα. Ἀλλὰ τώρα ὄχι. Αὐτὸ ἐδῶ τὸ σημεῖο τῆς διδασκαλίας σου μᾶς εἶνε ἀκατανόητο· τὸ ἄλλο πρέπει νὰ τροποποιηθῇ, ὥστε νὰ γίνῃ κατανοητό· τὸ τρίτο πρέπει ν᾽ ἀπορριφθῇ…Ἡ Ἐκκλησία τοὺς κάλεσε καὶ προσπάθησενὰ τοὺς πείσῃ , ὅτι ἡ γραμμὴ ποὺ ἀκολουθεῖ εἶνε ἐκείνη ποὺ χάραξε ὁ Θεάνθρωπος ἱδρυτής της καὶ ὅτι κάθε παρέκκλισις, ἀκόμα καὶἡ πιὸ μικρή, ἀπὸ τὴ γραμμὴ αὐτὴ θὰ δημιουργήσῃ νοθεία στὴν ἐξ ἀποκαλύψεως θεία διδασκαλία καὶ ῥῆγμα στὴν ἑνότητα τῶν πιστῶν.Αὐτοὶ ὅμως ἐπέμεναν δυστυχῶς... στὶς ἑτεροδιδασκαλίες τους μὲ πεῖσμα ἑωσφορικό, καὶ παρέσυραν καὶ ἄλλους.

Τότε ἡ Ὀρθοδοξία συνεκάλεσε τὶς Οἰκουμενικὲς Συνόδους, καὶ ἐκεῖ ἐκλήθησαν καὶ οἱ ἑτεροφρονοῦντες καὶ ἀνέπτυξαν τὶς ἰδέες τους. Στὸ τέλος, μετὰ ἀπὸ διεξοδικὴ συζήτησι καὶ πολλὴ ἔρευνα ὑπὸ τὸν φωτισμὸ τοῦ παναγίου Πνεύματος, οἱ ἰδέες τους ἀπορρίφθηκαν, ἀφοῦ προσέκρουαν στὴ διδασκαλία τῆς μιᾶς καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας, καὶ αὐτοὶ καταδικάστηκαν. Καὶ ἐφ᾽ ὅσον καὶ μετὰτὴν ἀπόφασι τῶν Οἰκουμενικῶν Συνόδων ἐξακολουθοῦσαν νὰ ἐπιμένουν στὶς πλάνες τους, ἀποκόπηκαν ἀπὸ τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, ὡςμέλη ποὺ μολύνθηκαν ἀπὸ ἀθεράπευτη γάγγραινα. Διαγράφτηκαν ἀπὸ τὸ μητρῷο τῆςὈρθοδοξίας καὶ οἱ ὀρθόδοξοι δὲν ἔρχονταν πλέον σὲ καμμιά πνευματικὴ ἐπαφὴ μαζί τους.

Ἐθεωροῦντο πνευματικῶς νεκροί.Αὐτοὶ οἱ καταδικασθέντες καὶ διαγραφέντες ἀπὸ τὸ μητρῷο τῆς Ὀρθοδοξίας ἀποτέλεσαν τὶς αἱρετικὲς παρασυναγωγές. Ἐν τούτοις αὐτὲς οἱ παρασυναγωγές, ποὺ ἀπορρίφθηκαν ἀπὸ τὴν κοινὴ ἐκκλησιαστικὴ συνείδησι καὶ ἀποσπάσθηκαν ἀπὸ τὸν κορμὸ τῆς Ὀρθοδοξίας, σὲ στιγμὲς πνευματικῆς ἀνανήψεως καὶ μὲ τὸ στόμα θεολόγων τους ὁμολογοῦν, ὅτι τὸ καθαρό, τὸ διαυγές, τὸ κρυστάλλινο πνεῦμα τοῦ χριστιανισμοῦ διατηρήθηκε στὴν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία· αὐτὴ ἔχει τὴν κρυστάλλινη ἀλήθεια.

Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία! Αὐτὴ στάθηκε σὰν λυδία λίθος, πάνω στὴν ὁποία δοκιμάστηκαν καὶ δοκιμάζονται μέχρι σήμερα ὅλες οἱ ἑτεροδιδασκαλίες τῶν αἱρετικῶν. Αὐτὴ ὠρθώθηκε σὰν πύργος ἀπόρθητος καὶ δέχθηκε τὶς μανιωδέστερες ἐπιθέσεις τῶν ἐχθρῶν τοῦ χριστιανισμοῦ. Αὐτὴ προσέφερε καὶ προσφέρει τὰπερισσότερα θύματα στὸν ἀγῶνα ἐναντίοντοῦ ἀντιχρίστου. Αὐτὴ εἶνε ἐκείνη ποὺ δὲνδέχθηκε κανένα συμβιβασμὸ μὲ τὴν πλάνη.

Δὲν ἐπέτρεψε νὰ προστεθῇ ἢ ν᾽ ἀφαιρεθῇ οὔτε ἕνα γιῶτα ἀπὸ τὸ Σύμβολο τῆς πίστεως.Θυμηθῆτε γιὰ λίγο τοὺς ἀγῶνες τοῦ Μεγάλου Ἀθανασίου ἐναντίον τῶν ἀρειανῶν.

Ὁμοιούσιοςτῷ Πατρὶ ὁ Ἰησοῦς Χριστός, πρότειναν συμβιβαστικὰ οἱ αἱρετικοί. Ὄχι! ἀπαντᾷ ἡ παράταξι τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὸν Μέγα Ἀθανάστιο· δὲν εἶνε ὁμοιούσιος ἀλλὰ ὁ «ὁμοούσιοςτῷ Πατρί,δι᾽οὗ τὰ πάντα ἐγένετο».

Δὲν δέχθηκαν νὰ προστεθῇ τὸ γιῶτα αὐτὸ τῶν αἱρετικῶν. Καὶ γιὰ ἕνα γιῶτα πάλεψε ὁ Μέγας Ἀθάνασιος ἐπὶ μισὸν αἰῶνα καὶ σείσθηκε Ἀνατολὴ καὶ Δύσις. Σχολαστικισμοί! θὰ ποῦν σήμερα πολλοί, ποὺ σκέπτονται κοσμικὰ καὶ δὲν μποροῦν νὰ εἰσδύσουν στὸβαθὺ νόημα τοῦ χριστιανισμοῦ. Ἀλλά, κύριοι, ἂν ἡ Ὀρθοδοξία δεχόταν τότε νὰ προστεθῇ τὸ γιῶτα ἐκεῖνο τῶν ἀρειανῶν, ὅλο τὸ οἰκοδόμηματοῦ χριστιανισμοῦ, ποὺ στηρίζεται ἐπάνω στὴ Θεότητα τοῦ Κυρίου, θὰ κατέρρεε κι ὁ χριστιανισμὸς θὰ ἐκφυλιζόταν σὲ μιὰ ἁπλῆ φιλοσοφία, ποὺ κήρυξε ἕνας ἄνθρωπος καὶ ὄχι ὁ Θεός.

Ἡ Ὀρθοδοξία εἶνε ἕνα θαυμάσιο οἰκοδόμημα , ποὺ οἱ πέτρες του εἶνε κατὰ τέτοιο τρόπο δεμένες μὲ τὸν θεμέλιο λίθο, ὥστε καὶ ἕνα λιθαράκι ἂν ἀφαιρεθῇ, κινδυνεύει νὰ καταρρεύσῃὅλη ἡ οἰκοδομή. Περίεργο, ἀλλὰ ἀληθινό.Ἀρκεῖ νὰ ῥίξετε ἕνα βλέμμα σ᾽ ἐκείνουςτοὺς ὀρθοδόξους, ποὺ ἐπηρεάζονται ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῶν αἱρετικῶν διδασκαλιῶν καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὰ ἤθη καὶ ἔθιμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Σήμερα ἀπορρίπτουν τὴ νηστεία, αὔριοτὶς ἀκολουθίες, μεθαύριο θὰ περιφρονήσουντὶς ἱερὲς εἰκόνες καὶ τὰ σεπτὰ σύμβολα τῆςπίστεως· ἔτσι, θυσιάζοντας καθημερινῶς στὸβωμὸ τοῦ μοντερνισμοῦ τὰ «μικρὰ» καὶ «ἐλάχιστα» δόγματα, θὰ φτάσουν στὸ θλιβερὸ σημεῖο νὰ μὴ κρατοῦν πλέον μαζί τους ἀπὸ τὸ θησαυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας τίποτε ἄλλο παρὰ μόνο τὸ ὄνομα τοῦ ὀρθοδόξου. Κλάψτε, ἀδελφοί, καὶ θρηνῆστε τοὺς ὀρθοδόξους αὐτούς,ποὺ ἀπὸ ἕνα πνεῦμα ματαιόδοξης ξενομανίας τοῦ αἰῶνος μας, πολλὲς φορὲς ἀνεπαίσθητα, ἀπομακρύνθηκαν ἀπὸ τὶς βάσεις καὶτὰ θεμέλια τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ περιπλανῶν-ται στὶς Σαχάρες τῶν διαφόρων αἱρέσεων καὶ εἶνε λίγο ἀπ᾽ ὅλα· μόνο ὀρθόδοξοι δὲν εἶνε, κιἂς φωνάζουν κι ἂς διαμαρτύρωνται πὼς εἶνε ὀρθόδοξοι.Ἀλλ᾽ ἐὰν ὡρισμένοι Ἕλληνες ἔγιναν θύματα τῶν διαφόρων προπαγανδῶν καὶ ἀπελάκτισαν τὴ μητέρα τους Ἐκκλησία, τὴν σωτήριο κιβωτὸ τοῦ ἔθνους σὲ ἡμέρες δουλείας, εὐτυ-χῶς ἡ μεγάλη πλειοψηφία τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ παραμένει ὀρθόδοξη. Μὲ μία ὅμως διαφορά·ὅτι ἡ τιμία αὐτὴ λέξις, ὀρθόδοξος, δὲν ἔχει συνειδητοποιηθῆ στὶς ψυχὲς τῶν Ἑλλήνων ὅπως θὰ ἔπρεπε. Δὲν διδάχθηκε δυστυχῶς ὁλαός μας τί σημαίνει Ὀρθοδοξία. Σ᾽ αὐτὸ βέβαια φταῖνε πολλοί. Δὲν θὰ ἐξετάσουμε ἐδῶτὰ ποικίλα αἴτια, γιὰ τὰ ὁποῖα ἡ Ὀρθοδοξία μὲτὰ τέσσερα Πατριαρχεῖα της δὲν ἔχει σήμερα τὴ λάμψι ποὺ εἶχε ἄλλοτε. Ἄλλη φορὰ ἴσως μᾶς ἀπασχολήσῃ αὐτό· διότι, ὅπως εἴπαμε καὶ στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας, ἡ Ὀρθοδοξία εἶ νε τὸ πολύτιμο διαμάντι τῆς πατρίδος μας, καὶ ἀλλοίμο-νο ἂν τὸ χάσῃ· τότε θὰ χάσῃ τὴν ψυχή της.

Ἀλλ᾽ ὄχι, ἀδελφοί μου. Ἡ Ἑλλάδα μας δὲν θὰ χάσῃ τὸ διαμάντι της. Τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ συγκίνησι καὶ ἱεροὺς παλμοὺςἀναπολοῦμε τοὺς χιλιετεῖς ἀγῶνες τοῦ Βυ-ζαντίου, τὶς ἡρωικὲς μορφὲς τῶν Ἀθανασίων, τῶν Φωτίων, τῶν Μάρκων Εὐγενικῶν, τῶν Γρηγορίων Παλαμάδων, τὶς ἑκατόμβες τῶν ἱερῶν θυμάτων, ποὺ προσέφερε ἡ πατρίδα μας γιὰνὰ μείνῃ ἡ γωνία αὐτὴ ὀρθόδοξη. Ἐμπνεόμενοι ἀπὸ τὸ παράδειγμα αὐτῶν ὅλοι οἱ ὀρθόδοξοι Ἕλληνες, ὁπουδήποτε στὴν ὑφήλιο κι ἂν βρισκώμαστε, ἂς εἴμαστε πάντοτε ἐν ἐγρηγόρσει καὶ σὲ ἐπιφυλακή ἂς ἔχουμε τὰ μάτια μας δεκατέσσερα, γιὰ νὰ μὴ μᾶς ἐξαπατήσουν οἱ διάφορες προπαγάνδες, ποὺ ὀργιάζουν δυστυχῶς σήμερα στὴν πολυπαθῆ πατρίδα μας, καὶ ἀνταλλάξουμε τὸν γνήσιο θησαυρὸ τῆς Ὀρθοδοξίας μὲ τὰ εὐτελῆ καὶ κίβδηλα νομίσματα τῶν αἱρέσεων καὶ τῶν ἰδε-ολογιῶν· αὐτὰ λάμπουν ἐξωτερικὰ σὰν καθαρὸς χρυσός, ἀλλ᾽ ἐὰν ἀφαιρέσουμε ἀπ᾽ αὐτὰ τὸ χρυσὸ ἐπίχρισμα δὲν μένει τίποτε ἄλλο παρὰ μόλυβδος καὶ σκουριά. Χρυσὸς καθαρὸς 24 καρατίων εἶνε ἡ Ὀρθοδοξία μας.Ἀδελφοὶ ὀρθόδοξοι! Δὲν μισοῦμε κανένα ἀλλόθρησκο καὶ ἑτερόδοξο. Ἀλλὰ καὶ δὲν μποροῦμε νὰ περιφρονήσουμε τὴν ἱερὰ παρακαταθήκη μας. Καυχώμεθα ἐν Κυρίῳ ὅτι εἴμαστε ὀρθόδοξοι καὶ ἀνήκουμε στὴν αἰωνία, μαρτυρικὴ καὶ ἔνδοξη Ἀνατολικὴ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ. Ἰδιαιτέρως δὲ τὴν Κυριακὴ τῆς Ὀρθοδοξίας ἂς ἀνανεώνουμε κάθε χρόνο τὴν ἀπόφασί μας νὰ ζήσουμε καὶ νὰ πεθάνουμε ὀρθόδοξοι Χριστιανοί, ἔχοντας ὡς σύνθημα τὸ πάτριο«ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ἢ ΘΑΝΑΤΟΣ!»

.(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Β΄ μέρος ὁμιλίας, ἡ ὁποία ἔγινε ἀπὸ τὸν ῾Ραδιοφωνικὸ Σταθμὸ Λαρίσσης τὴν 13-3-1949. «Κυριακή»2011