Θεόφιλος
Γεωργιάδης: 20 Mαρτίου 1994
- Αποδελτιώθηκε στον «Εμπροσθοφύλακα» στις 20 Μαρτίου 2010
Σχόλιο Σ.Ο.: Δεκαέξι τόσα χρόνια από τη δολοφονία του αγωνιστή Θεόφιλου Γεωργιάδη. Δεκαέξι τόσα χρόνια που οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες, με εκτελιστικά όργανα τον ελληνοκυπριακό υπόκοσμο, αφαίρεσαν την ζωή του στυλοβάτη της ελληνοκουρδικής συμμαχίας. Δεξαέξι τόσα χρόνια που ο αντιδιζωνικός Θεόφιλος Γεωργιάδης παρέδιδε πύρινα άρθρα κατά του τουρκικού, φασιστικού, κεμαλικού κράτους, για να τα δημοσιεύσει η ‘Χαραυγή’ του ΑΚΕΛ....
Και τώρα; Τώρα στο μνημόσυνό του, ο
Νεοκλής Συλικιώτης, ο προερχόμενος από το ΑΚΕΛ Υπουργός της κυβέρνησης Χριστόφια, τον προσβάλει, υμνώντας την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και δοξάζοντας τον Δημήτρη Χριστόφια! Λίγη ντροπή κύριοι! Αντιλαμβανόμαστε πως εσείς, με την πίστη και προσήλωση σας στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, δεν φοβάστε πως θα σας “φάνε νύχτα” οι τουρικές μυστικές υπηρεσίες, αλλά σεβαστείτε τουλάχιστον και αυτούς που τους δολοφόνησαν για τις ιδέες τους!
Νεοκλής Συλικιώτης, ο προερχόμενος από το ΑΚΕΛ Υπουργός της κυβέρνησης Χριστόφια, τον προσβάλει, υμνώντας την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και δοξάζοντας τον Δημήτρη Χριστόφια! Λίγη ντροπή κύριοι! Αντιλαμβανόμαστε πως εσείς, με την πίστη και προσήλωση σας στην Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία, δεν φοβάστε πως θα σας “φάνε νύχτα” οι τουρικές μυστικές υπηρεσίες, αλλά σεβαστείτε τουλάχιστον και αυτούς που τους δολοφόνησαν για τις ιδέες τους!
«Θεόφιλος Γεωργιάδης»
Ιούνιος - Αύγουστος 2000, τ. 25-26
Λάζαρος Α. Μαύρος
Ομιλία του Λάζαρου Μαύρου στο 6ο πολιτικό μνημόσυνο του δολοφονηθέντα στις 20 Mαρτίου 1994, από πράκτορες του τουρκικού κράτους, αγωνιστή εκπροσώπου της Eπιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν, Θεόφιλου Γεωργιάδη.
Στις 10 το βράδυ της Κυριακής, 20ης Μαρτίου 1994, στην οδό Θουκυδίδη της Αγλαντζιάς, πληρωμένος πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών του τουρκικού κράτους δολοφόνησε, με πέντε πυροβολισμούς πιστολιού, τον εκπρόσωπο της Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν Θεόφιλο Γεωργιάδη στο χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου του, έξω από το σπίτι του.
Στο σπίτι τον περίμεναν να επιστρέψει, η αγαπημένη του σύζυγος, η Ελένη, και τα τρία ανήλικα παιδιά τους. Ο Χαράλαμπος, ο Χρήστος κι ο ενός χρόνου Θοδωρής.
Ο Θεόφιλος επέστρεφε από ταξίδι στη Λάρνακα. Από το εκεί αεροδρόμιο είχε παραλάβει τον αφιχθέντα εκείνο το βράδυ, νέο απεσταλμένο του Εθνικού Μετώπου για την Απελευθέρωση του Κουρδιστάν (ERNK), το νεαρό Γιάτο Ρός. Τον είχε αφήσει στα γραφεία της Επιτροπής στην οδό Δοϊράνης της Λευκωσίας και γύριζε σπίτι.
Στο έδαφος, όπου έπεσε δολοφονημένος ο Θεόφιλος, οι αστυνομικοί, που ερεύνησαν τον τόπο του εγκλήματος, βρήκαν, βαμμένο από το αίμα του παλικαριού, το τελευταίο, μέχρις εκείνη τη μέρα, τεύχος του περιοδικού ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ, βασικός συντελεστής της έκδοσης του οποίου ήταν ο δολοφονημένος αγωνιστής. Το κρατούσε μαζί με τα κλειδιά του τη στιγμή που κατέβαινε από το αυτοκίνητο και τον πυροβολούσε ο δολοφόνος.
Λίγες ώρες νωρίτερα, το πρωί εκείνης της Κυριακής, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης έγραψε και παρέδωσε ένα χειρόγραφο άρθρο του στον δημοσιογράφο Γιώργο Σπανό για να δημοσιευτεί την επόμενη μέρα στην εφημερίδα “Χαραυγή” της Λευκωσίας, με την ευκαιρία της κουρδικής γιορτής του ΝΕΒΡΟΖ της 21ης Μαρτίου.
Στο τελευταίο εκείνο άρθρο του ο Θεόφιλος αποκάλυπτε ξανά τον τρομοκρατικό και δολοφονικό χαρακτήρα του φασιστικού τουρκικού κράτους.
Έγραφε για τις πρωτοφανείς διώξεις που είχαν υποστεί, λίγες μέρες νωρίτερα, στην Τουρκία, οι έξι συλληφθέντες Κούρδοι βουλευτές του Κόμματος Δημοκρατίας (DEP), ο Χατίπ Ντίτσλε, ο Ορχάν Ντογάν, η Λεϊλά Ζανά, ο Αχμέτ Τουρκ, ο Σιρρί Σακίκ και ο Σελίμ Σαττάκ.
Λίγες ώρες προτού οι πράκτορες του τουρκικού κράτους δολοφονήσουν και τον ίδιο, ο Θεόφιλος έγραφε στο άρθρο του για τη δολοφονία του Κούρδου βουλευτή Μεχμέτ Σιντζάρ, στην πόλη Μπάτμαν. Ενός ακόμη από τις χιλιάδες δολοφονημένους και αγνοούμενους άνδρες και γυναίκες του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, από τα όργανα του κεμαλικού κράτους.
Όταν ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, οκτώ ήδη χρόνια εθελοντής αγωνιστής στον Κουρδικό Αγώνα, έγραφε το πρωί της Κυριακής, στις 20 Μαρτίου 1994, εκείνο το άρθρο για τα τελευταία τότε αποτρόπαια πεπραγμένα του τουρκικού κράτους, δεν αγνοούσε ότι και ο ίδιος αποτελούσε στόχο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών.
Αγνοούσε μονάχα ότι θα επιχειρούσαν την δολοφονία του εκείνη την ίδια Κυριακή, 20η Μαρτίου 1994, έξω από το σπίτι του, με τον συγκεκριμένο, πληρωμένο, στυγερό, δολοφόνο.
Γνώριζε ο Θεόφιλος, όπως γνώριζαν και τα άλλα στελέχη της Επιτροπής Αλληλεγγύης, ότι η έμπρακτη συμπαράσταση που προσφερόταν επί χρόνια, από την κυπριακή επιτροπή προς τον αγώνα του κουρδικού λαού, η αλληλεγγύη προς το ηρωϊκό ΡΚΚ και η συνδρομή προς τον ηγέτη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ιδίως οι αποτελεσματικές προσπάθειες διεθνοποίησης του κουρδικού στην Ευρώπη, απέδιδαν καρπούς.
Και αυτό πολύ ενοχλούσε το αποκρουστικό τουρκικό κράτος.
Το πρώτο διεθνές συνέδριο για το Κουρδικό στις Βρυξέλες, οι διευρυνόμενες προσβάσεις προς τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες για το Κουρδικό, έργο που έφερνε σε πέρας η Κυπριακή Επιτροπή, καταγράφηκαν στην Άγκυρα ως σοβαρότατες απειλές για την πολιτική του βρόμικου πολέμου και της γενοκτονίας που επαναλάμβανε στο Κουρδιστάν το τουρκικό κράτος.
Γνώριζε ακόμη ο Θεόφιλος ότι οι επικεφαλής του στρατοκρατούμενου τουρκικού κράτους και οι επιτελείς του Γραφείου Ειδικού Πολέμου, ενοχλούνταν και ανησυχούσαν, όλως ιδιαιτέρως, από την έμπρακτη ανάπτυξη του εμβρύου της ελληνοκουρδικής αγωνιστικής συμμαχίας. Και τις προοπτικές αγώνα που αυτή μπορούσε να δώσει στον από χρόνια συμβιβασμένο, σε διζωνικές συνθηκολογήσεις, ελληνισμό.
Γνώριζαν πολύ καλά τα ανθρωπόμορφα, στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, εκείνοι δηλαδή που διέταξαν την εξόντωση του Θεόφιλου Γεωργιάδη, ότι, η σύζευξη των ιδεών εναντίον της συνθηκολόγησης με τα προϊόντα της ήττας του ‘74 στην Κύπρο, η σύζευξη του ιδεολογικού αγώνα ενάντια στη ρατσιστική ομοσπονδία, με τον κλιμακούμενο τότε ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, αποτελούσε άκρως επικίνδυνο, για την Άγκυρα, εκρηκτικό μίγμα.
Και μάλιστα το 1994 που άρχιζε να υλοποιείται η εξαγγελία Αθηνών-Λευκωσίας για το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου.
Για όλους αυτούς τους λόγους διέταξαν τη δολοφονία του.
Ως ένα λαμπρό ήρωα, ήρωα των Ελλήνων και των Κούρδων, ήρωα της Ελλάδας, της Κύπρου και του Κουρδιστάν, κηδέψαμε στη Λευκωσία το δολοφονημένο παλικάρι.
Στο φέρετρό του ακουμπήσαμε μια ξεχωριστή γαλανόλευκη. Είχε ξεθωριάσει ανεμίζοντας για χρόνια στον ιστό των Φυλακισμένων Μνημάτων των Δεκατριών Αθανάτων Ηρώων της ΕΟΚΑ: Του Καραολή και Δημητρίου. Του Ζάκου, του Μιχαήλ και του Πατάτσου. Του Κουτσόφτα, του Μαυρομμάτη και του Παναγίδη. Του Μάρκου Δράκου, του Αυξεντίου, του Παλληκαρίδη, του Λένα και του Κυριάκου Μάτση.
Και δώσαμε ιερή υπόσχεση να συνεχίσουμε, με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου, για την απελευθέρωση του Κουρδιστάν.
Πριν λίγες μέρες, τη Δευτέρα, 20 Μαρτίου 2000, σύραμε ξανά τα βήματά στο Μνήμα του Ήρωα Θεόφιλου για το έκτο ετήσιό του Τρισάγιο.
Ο μικρός Θοδωρής, ο τρίτος γιος του, εφτά ήδη χρονών, μαθητής πλέον στην πρώτη δημοτικού όπου έμαθε να γράφει, του άφησε ανάμεσα στα λουλούδια και στα στεφάνια, το πρώτο γράμμα της αγάπης του.
Κι εμείς;
Βουβοί και δακρυσμένοι, διστάσαμε ν’ ανοίξουμε το στόμα μας.
-Πώς λες σε έναν Ήρωα Θεόφιλο ότι από ελληνικά χέρια παραδόθηκε στο τουρκικό κράτος ο ηγέτης του Κουρδικού Απελευθερωτικού Αγώνα, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στο Ναϊρόμπι της Κένυας;
- Πώς λες σε έναν Έλληνα Ήρωα της ελληνοκουρδικής αγωνιστικής συμμαχίας, ότι Έλληνες παρέδωσαν τον αρχηγό της Κουρδικής Εθνεγερσίας στους νεοσουλτάνους της Άγκυρας;
- Ποιος από μας, στ’ αλήθεια, έχει το κουράγιο να σταθεί μπροστά στο Μνήμα του Θεόφιλου και να του πει τα καθέκαστα;
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
‘Σημερινή’«Υπουργική ασέβεια μνήμης Θεόφιλου (2)»
15 Μαρτίου 2010
Λάζαρος Α. Μαύρος, στήλη ‘Ειρήσθω’
Πέρσι ήταν ο υπουργός (του ΑΚΕΛ) κ. Κ. Παπακώστας. Χθες ο υπουργός (του ΑΚΕΛ) κ. Ν. Συλικιώτης. Για τον ίδιο ακριβώς λόγο επιμένουμε και φέτος: Πόσο ανεκτό και αδιαμαρτύρητα επιτρεπτό θα ήταν, εάν, π.χ., ο επίσημος ομιλητής στο μνημόσυνο του αειμνήστου Γ.Γ. του ΑΚΕΛ Εζεκία Παπαϊωάννου, εκφωνούσε ύμνους και όρκους πίστεως στον καπιταλισμό; Κάτι τέτοιο δεν θα αποτελούσε, άραγε, προσβολή στη μνήμη και έλλειψη στοιχειώδους σεβασμού, σε έναν τεθνεώτα πολιτικό που αφιέρωσε το σύνολο της ζωής του για τα κομμουνιστικά ιδεώδη, όπως ο ίδιος και το κόμμα του τα αντιλαμβανόταν, ενάντια στον καπιταλισμό; Δεν θα ξεσπούσαν, άραγε, έντονες διαμαρτυρίες, εάν λ.χ. ο ομιλητής στο μνημόσυνο των δολοφονηθέντων το 1965 από την ΤΜΤ, ηρωομαρτύρων της ελληνο-τουρκικής φιλίας, Καβάζογλου και Μισιαούλη, εκφωνούσε λόγο υπέρ της διχοτόμησης, εκθειάζοντας τους «μουτζαχίντ» της ΤΜΤ;
Αυτά, κατ’ αναλογίαν, προέκυψαν χθες: Στο μνημόσυνο του δολοφονηθέντα 20ή Μαρτίου 1994 από τους πράκτορες της Τουρκίας, αγωνιστή της αντικατοχικής - απελευθερωτικής ελληνο-κουρδικής συμμαχίας, Θεόφιλου Γεωργιάδη. Όπου είχαμε την κακή τύχη, να υποστούμε την υπέρ «διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας» ομιλία που εκφώνησε ο υπουργός του ΑΚΕΛ: Στο μνημόσυνο του σθεναρά ΑΝΤΙ-ΔΙΖΩΝΙΚΟΥ αγωνιστή! Ο κύριος υπουργός, σε όποια τελετή κι αν κληθεί να εκφωνήσει λόγον, έχει και ένα μόνιμα επαναλαμβανόμενο συνοδευτικό υπέρ Διζωνικής «ρεφραίν». Χθες, όμως, όφειλε και θα έπρεπε να σεβαστεί τη Μνήμη του Αντιδιζωνικού Ήρωα. Εάν στην Κύπρο υπήρξαν μόνο… δυο, δεδηλωμένοι από ΠΑΝΤΑ, ενάντιοι στη διζωνική, ο ένας ήταν ο Θεόφιλος. Και για όσους καμώνονται ότι ξέχασαν ή ότι… δεν ήξεραν, διασώζονται πλήθος δημοσιευθέντα ενυπόγραφα άρθρα, αναλύσεις, ομιλίες και συνεντεύξεις του δολοφονημένου παλικαριού, που δεν επιτρέπουν ούτε άγνοιες, ούτε παραφράσεις: Βιβλίο 270 σελίδων με τον τίτλο «ΔΙΑ ΧΕΙΡΟΣ ΘΕΟΦΙΛΟΥ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ», που εκδόθηκε το 1995, περιέχει πλήθος άρθρα του πολυγραφότατου αγωνιστή. Ακόμα και την απομαγνητοφώνηση της συνέντευξης του Θεόφιλου, 24ης Μαρτίου 1992, στην εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης «Χωρίς Πλαίσια», του τότε δημοσιογράφου και νυν ευρωβουλευτή του ΑΚΕΛ κ. Τάκη Χατζηγεωργίου. Εκεί, επίσης και το άρθρο του Θεόφιλου στη «Σημερινή» 24.2.90, με τον τίτλο, «Όχι κύριε Οζγκιούρ δεν θέλουμε τη λύση που μας προτείνετε». Και το, «Η Κύπρος οδηγείται στην παράδοση και ο Ελληνισμός στην ντροπή», του Ιανουαρίου 1992. Και το, «Πόσο απέχει η Κύπρος από τη λιβανοποίηση», του Ιουνίου 1992…
Στο μνημόσυνο ενός θυσιασθέντος για τις ιδέες και τον αγώνα του, αγωνιστή, το ελάχιστο που οφείλεται είναι ο στοιχειώδης σεβασμός. Και προς τον μνημομευόμενο Ήρωα και προς τις πολιτικές του ιδέες. Τουλάχιστο…
Ερώτηση:
Πόση αυτοπεποίθηση αισθάνονται οι Έλληνες Κύπριοι για την ποιότητα, τις δυνατότητες, τις ικανότητες και προπάντων για την αποτελεσματικότητα (σε ό,τι δήποτε) του κράτους των, που φέρει - εισέτι - τ’ όνομα Κ.Δ.; Μπορούν, άραγε, να συλλογιστούν τι θ’ απογίνει, αν ό μη γένοιτο, με τέτοιες ικανότητες «συνιστών κρατίδιο», καταλήξει σε διζωνικό «Συνεταιρισμό» ελεγχόμενο «ισότιμα» από τα εδώ όργανα της Τουρκίας;
Πόση αυτοπεποίθηση αισθάνονται οι Έλληνες Κύπριοι για την ποιότητα, τις δυνατότητες, τις ικανότητες και προπάντων για την αποτελεσματικότητα (σε ό,τι δήποτε) του κράτους των, που φέρει - εισέτι - τ’ όνομα Κ.Δ.; Μπορούν, άραγε, να συλλογιστούν τι θ’ απογίνει, αν ό μη γένοιτο, με τέτοιες ικανότητες «συνιστών κρατίδιο», καταλήξει σε διζωνικό «Συνεταιρισμό» ελεγχόμενο «ισότιμα» από τα εδώ όργανα της Τουρκίας;
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Σχόλιο Σ.Ο.: Ακολουθεί
η προσβλητική ομιλία του Υπουργού της κυβέρνησης Χριστόφια και προερχόμενου από το ΑΚΕΛ κ. Νεοκλή Συλικιώτη, όπου αντί να τιμάται ουσιαστικά ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, υμνείται η ρατσιστική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και ο Δημήτρης Χριστόφιας!
η προσβλητική ομιλία του Υπουργού της κυβέρνησης Χριστόφια και προερχόμενου από το ΑΚΕΛ κ. Νεοκλή Συλικιώτη, όπου αντί να τιμάται ουσιαστικά ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, υμνείται η ρατσιστική Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία και ο Δημήτρης Χριστόφιας! Παρά τις όποιες δυσκολίες και αντιξοότητες, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας καταβάλλει μια τιτάνια προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού, δήλωσε σήμερα ο Υπουργός Εσωτερικών Νεοκλής Συλικιώτης.
Σε επιμνημόσυνο λόγο του στο ετήσιο μνημόσυνο του Θεόφιλου Γεωργιάδη που τελέστηκε από τον Ιερό Ναό Αποστόλου Ανδρέα στο Πλατύ Αγλαντζιάς, ο κ. Συλικιώτης ανέφερε, μεταξύ άλλων, ότι «είναι μεγάλη η συγκίνηση όλως μας καθώς μνημονεύουμε και τιμούμε σήμερα έναν σπουδαίο Κύπριο αγωνιστή, τον Θεόφιλο Γεωργιάδη».
Όπως είπε, «μπορεί ο Θεόφιλος Γεωργιάδης να έφυγε νωρίς από κοντά μας, όμως στο σύντομο πέρασμα του από τη ζωή πρόλαβε να αφήσει τέτοιες παρακαταθήκες, τόσο σε εμάς τους ζώντες, όσο και στις μελλοντικές γενιές, τις οποίες δεν μας επιτρέπεται να ξεχάσουμε».
Γι αυτό, πρόσθεσε, «και αποτίοντας φόρο τιμής στη μνήμη του Θεόφιλου Γεωργιάδη, επιτελούμε οφειλόμενο χρέος».
Ανέφερε ότι «μνημονεύοντας και τιμώντας σήμερα τον Θεόφιλο, καλούμαστε να συνεχίσουμε αυτόν τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση», επισημαίνοντας ότι «η ανάμνηση του αγνού αγώνα και της άδολης προσφοράς του αποτελεί πυξίδα και ασφαλή κατεύθυνση πορείας, αφού η πατρίδα μας συνεχίζει να υπόκειται τις συνέπειες του δίδυμου εγκλήματος του πραξικοπήματος και της τουρκικής εισβολής».
«Για τριάντα-έξι σχεδόν χρόνια, ο λαός μας συνεχίζει να βιώνει τις τραγικές συνέπειες αυτού του δίδυμου εγκλήματος. Για τριάντα- έξι σχεδόν χρόνια, η τουρκική σημαία παραμένει χαραγμένη στον Πενταδάκτυλο, χαράσσοντας τις ψυχές μας και θυμίζοντας μας την τουρκική κατοχή», συμπλήρωσε.
Όσο όμως παραμένει εκεί, συνέχισε, «μας θυμίζει το χρέος μας απέναντι στην πατρίδα μας και τις μελλοντικές γενιές των Κυπρίων για απαλλαγή του νησιού μας από την κατοχή».
Σημείωσε ότι «τριάντα-έξι χρόνια κατοχής είναι πάρα πολλά, δεν αποδείχτηκαν όμως αρκετά για να οδηγήσουν το λαό μας στη λησμονιά. Κάθε άλλο. Οι ανείπωτες δυσκολίες και αντιξοότητες που έζησε αυτός ο τόπος όλα αυτά τα χρόνια με τους πρόσφυγες, τους εγκλωβισμένους, τους αγνοούμενους, τους νεκρούς, ατσάλωσε τη θέληση, την πίστη και την ελπίδα του λαού μας για επανένωση της πατρίδας μας».
Η Κύπρος, είπε, « πρέπει να επανενωθεί και θα επανενωθεί γιατί δεν αποδεχόμαστε να χαρίσουμε σπιθαμή γης από την πατρίδα μας στον κατακτητή», διαβεβαιώνοντας, παράλληλα, ότι «αυτό το πείσμα, η πίστη και η ελπίδα διακατέχουν και καθοδηγούν και τις ενέργειες του Προέδρου Χριστόφια».
Υπογράμμισε ότι «παρά τις όποιες δυσκολίες και αντιξοότητες, ο Πρόεδρος Χριστόφιας καταβάλλει μια τιτάνια προσπάθεια για επίλυση του Κυπριακού. Για να δει το κοινό μας όραμα να παίρνει σάρκα και οστά. Για να δει την πατρίδα μας πραγματικά ελεύθερη, επανενωμένη και απαλλαγμένη από την κατοχή. Και για να δει τα παιδιά μας να χαίρονται και να ευημερούν σε μια ειρηνική πατρίδα που θα στεγάζει όλους, Ελληνοκύπριους, Τουρκοκύπριους, Μαρωνίτες, Αρμένιους και Λατίνους».
Στον αγώνα μας για δικαίωση, πρόσθεσε, « έχουμε ως βασικό όπλο τις αρχές του διεθνούς δικαίου, τα ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, αλλά και τις αρχές και τις αξίες της Ευρωπαϊκής Ένωσης».
«Όπως κατ΄ επανάληψη έχει διακηρύξει ο Πρόεδρος Χριστόφιας, η δική μας πλευρά παραμένει προσηλωμένη σε βασικές αρχές λύσης του Κυπριακού», τόνισε.
Στόχος μας, συνέχισε, «παραμένει η επίτευξη μιας συμφωνημένης, αμοιβαία αποδεκτής λύσης του Κυπριακού, στο πλαίσιο μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδίας που θα διασφαλίζει και θα διαφυλάσσει ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή προσωπικότητα στη βάση της πολιτικής ισότητας, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ».
Μια λύση, εξήγησε, «που θα επανενώνει πραγματικά την Κύπρο και το λαό μας, το έδαφος, τους θεσμούς, την κοινωνία και την οικονομία. Μια λύση δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική».
Ανέφερε, επίσης, ότι «στη βάση αυτών των απαρέγκλιτων παραμέτρων έχουμε εισέλθει στις συνομιλίες, οι οποίες σήμερα διάγουν μια κρίσιμη καμπή», επισημαίνοντας ότι «αυτές τις κρίσιμες ώρες, περισσότερο από ποτέ, απαιτείται ενότητα στο εσωτερικό μέτωπο και προς αυτή την κατεύθυνση θα πρέπει όλοι να συμβάλουμε θετικά».
Ανέφερε ακόμη ότι «οι ενέργειες και η δράση μας όμως δεν περιορίζονται μόνο στη διεξαγωγή των συνομιλιών. Με επικεφαλής τον Πρόεδρο Χριστόφια», πρόσθεσε, « η πλευρά μας έχει αναλάβει σημαντικότατες πρωτοβουλίες ενημέρωσης και κινητοποίησης του διεθνούς παράγοντα για την ανάγκη να στραφούν στην Τουρκία και να την πείσουν επιτέλους να διαφοροποιήσει την αδιάλλακτη στάση της».
Στο πλαίσιο αυτό, συνέχισε, «έχουμε καταστήσει σαφές τόσο στα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, όσο και στους εταίρους μας στην ΕΕ, αλλά και αλλού, πως μόνο με κάμψη της τουρκικής αδιαλλαξίας θα είναι δυνατή η εξεύρεση λύσης στο Κυπριακό».
Καταλήγοντας, ανέφερε ότι «ο Θεόφιλος μπορεί να έφυγε από τη ζωή, αλλά η φωνή, το έργο, η προσφορά και η γενικότερη στάση ζωής του παραμένουν μέχρι σήμερα λαμπρό παράδειγμα αντίστασης και αγώνα».
Μετά το μνημόσυνο τελέστηκε τρισάγιο και έγινε κατάθεση στεφάνων στο χώρο της δολοφονίας του, στην αυλή της οικίας του όπου βρίσκεται η προτομή του.
Ηλεκτρονική διεύθυνση άρθρου: http://www.efylakas.com/archives/5859
Θεόφιλος Γεωργιάδης
Ομιλία του Λάζαρου Μαύρου στο 6ο πολιτικό μνημόσυνο του δολοφονηθέντα στις 20 Mαρτίου 1994, από πράκτορες του τουρκικού κράτους, αγωνιστή εκπροσώπου της Eπιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν, Θεόφιλου Γεωργιάδη.
Στις 10 το βράδυ της Κυριακής, 20ης Μαρτίου 1994, στην οδό Θουκυδίδη της Αγλαντζιάς, πληρωμένος πράκτορας των μυστικών υπηρεσιών του τουρκικού κράτους δολοφόνησε, με πέντε πυροβολισμούς πιστολιού, τον εκπρόσωπο της Επιτροπής Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν Θεόφιλο Γεωργιάδη στο χώρο στάθμευσης του αυτοκινήτου του, έξω από το σπίτι του.
Στο σπίτι τον περίμεναν να επιστρέψει, η αγαπημένη του σύζυγος, η Ελένη, και τα τρία ανήλικα παιδιά τους. Ο Χαράλαμπος, ο Χρήστος κι ο ενός χρόνου Θοδωρής.
Ο Θεόφιλος επέστρεφε από ταξίδι στη Λάρνακα. Από το εκεί αεροδρόμιο είχε παραλάβει τον αφιχθέντα εκείνο το βράδυ, νέο απεσταλμένο του Εθνικού Μετώπου για την Απελευθέρωση του Κουρδιστάν (ERNK), το νεαρό Γιάτο Ρός. Τον είχε αφήσει στα γραφεία της Επιτροπής στην οδό Δοϊράνης της Λευκωσίας και γύριζε σπίτι.
Στο έδαφος, όπου έπεσε δολοφονημένος ο Θεόφιλος, οι αστυνομικοί, που ερεύνησαν τον τόπο του εγκλήματος, βρήκαν, βαμμένο από το αίμα του παλικαριού, το τελευταίο, μέχρις εκείνη τη μέρα, τεύχος του περιοδικού ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ, βασικός συντελεστής της έκδοσης του οποίου ήταν ο δολοφονημένος αγωνιστής. Το κρατούσε μαζί με τα κλειδιά του τη στιγμή που κατέβαινε από το αυτοκίνητο και τον πυροβολούσε ο δολοφόνος.
Λίγες ώρες νωρίτερα, το πρωί εκείνης της Κυριακής, ο Θεόφιλος Γεωργιάδης έγραψε και παρέδωσε ένα χειρόγραφο άρθρο του στον δημοσιογράφο Γιώργο Σπανό για να δημοσιευτεί την επόμενη μέρα στην εφημερίδα “Χαραυγή” της Λευκωσίας, με την ευκαιρία της κουρδικής γιορτής του ΝΕΒΡΟΖ της 21ης Μαρτίου.
Στο τελευταίο εκείνο άρθρο του ο Θεόφιλος αποκάλυπτε ξανά τον τρομοκρατικό και δολοφονικό χαρακτήρα του φασιστικού τουρκικού κράτους.
Έγραφε για τις πρωτοφανείς διώξεις που είχαν υποστεί, λίγες μέρες νωρίτερα, στην Τουρκία, οι έξι συλληφθέντες Κούρδοι βουλευτές του Κόμματος Δημοκρατίας (DEP), ο Χατίπ Ντίτσλε, ο Ορχάν Ντογάν, η Λεϊλά Ζανά, ο Αχμέτ Τουρκ, ο Σιρρί Σακίκ και ο Σελίμ Σαττάκ.
Λίγες ώρες προτού οι πράκτορες του τουρκικού κράτους δολοφονήσουν και τον ίδιο, ο Θεόφιλος έγραφε στο άρθρο του για τη δολοφονία του Κούρδου βουλευτή Μεχμέτ Σιντζάρ, στην πόλη Μπάτμαν. Ενός ακόμη από τις χιλιάδες δολοφονημένους και αγνοούμενους άνδρες και γυναίκες του τουρκοκρατούμενου Κουρδιστάν, από τα όργανα του κεμαλικού κράτους.
Όταν ο Θεόφιλος Γεωργιάδης, οκτώ ήδη χρόνια εθελοντής αγωνιστής στον Κουρδικό Αγώνα, έγραφε το πρωί της Κυριακής, στις 20 Μαρτίου 1994, εκείνο το άρθρο για τα τελευταία τότε αποτρόπαια πεπραγμένα του τουρκικού κράτους, δεν αγνοούσε ότι και ο ίδιος αποτελούσε στόχο των τουρκικών μυστικών υπηρεσιών. Αγνοούσε μονάχα ότι θα επιχειρούσαν την δολοφονία του εκείνη την ίδια Κυριακή, 20η Μαρτίου 1994, έξω από το σπίτι του, με τον συγκεκριμένο, πληρωμένο, στυγερό, δολοφόνο.
Γνώριζε ο Θεόφιλος, όπως γνώριζαν και τα άλλα στελέχη της Επιτροπής Αλληλεγγύης, ότι η έμπρακτη συμπαράσταση που προσφερόταν επί χρόνια, από την κυπριακή επιτροπή προς τον αγώνα του κουρδικού λαού, η αλληλεγγύη προς το ηρωϊκό ΡΚΚ και η συνδρομή προς τον ηγέτη του Αμπντουλάχ Οτσαλάν, ιδίως οι αποτελεσματικές προσπάθειες διεθνοποίησης του κουρδικού στην Ευρώπη, απέδιδαν καρπούς.
Και αυτό πολύ ενοχλούσε το αποκρουστικό τουρκικό κράτος.
Το πρώτο διεθνές συνέδριο για το Κουρδικό στις Βρυξέλες, οι διευρυνόμενες προσβάσεις προς τις ίδιες τις Ηνωμένες Πολιτείες για το Κουρδικό, έργο που έφερνε σε πέρας η Κυπριακή Επιτροπή, καταγράφηκαν στην Άγκυρα ως σοβαρότατες απειλές για την πολιτική του βρόμικου πολέμου και της γενοκτονίας που επαναλάμβανε στο Κουρδιστάν το τουρκικό κράτος.
Γνώριζε ακόμη ο Θεόφιλος ότι οι επικεφαλής του στρατοκρατούμενου τουρκικού κράτους και οι επιτελείς του Γραφείου Ειδικού Πολέμου, ενοχλούνταν και ανησυχούσαν, όλως ιδιαιτέρως, από την έμπρακτη ανάπτυξη του εμβρύου της ελληνοκουρδικής αγωνιστικής συμμαχίας. Και τις προοπτικές αγώνα που αυτή μπορούσε να δώσει στον από χρόνια συμβιβασμένο, σε διζωνικές συνθηκολογήσεις, ελληνισμό.
Γνώριζαν πολύ καλά τα ανθρωπόμορφα, στο Συμβούλιο Εθνικής Ασφάλειας της Τουρκίας, εκείνοι δηλαδή που διέταξαν την εξόντωση του Θεόφιλου Γεωργιάδη, ότι, η σύζευξη των ιδεών εναντίον της συνθηκολόγησης με τα προϊόντα της ήττας του ‘74 στην Κύπρο, η σύζευξη του ιδεολογικού αγώνα ενάντια στη ρατσιστική ομοσπονδία, με τον κλιμακούμενο τότε ένοπλο εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, αποτελούσε άκρως επικίνδυνο, για την Άγκυρα, εκρηκτικό μίγμα.
Και μάλιστα το 1994 που άρχιζε να υλοποιείται η εξαγγελία Αθηνών-Λευκωσίας για το Δόγμα του Ενιαίου Αμυντικού Χώρου Ελλάδας-Κύπρου.
Για όλους αυτούς τους λόγους διέταξαν τη δολοφονία του.
Ως ένα λαμπρό ήρωα, ήρωα των Ελλήνων και των Κούρδων, ήρωα της Ελλάδας, της Κύπρου και του Κουρδιστάν, κηδέψαμε στη Λευκωσία το δολοφονημένο παλικάρι.
Στο φέρετρό του ακουμπήσαμε μια ξεχωριστή γαλανόλευκη. Είχε ξεθωριάσει ανεμίζοντας για χρόνια στον ιστό των Φυλακισμένων Μνημάτων των Δεκατριών Αθανάτων Ηρώων της ΕΟΚΑ: Του Καραολή και Δημητρίου. Του Ζάκου, του Μιχαήλ και του Πατάτσου. Του Κουτσόφτα, του Μαυρομμάτη και του Παναγίδη. Του Μάρκου Δράκου, του Αυξεντίου, του Παλληκαρίδη, του Λένα και του Κυριάκου Μάτση.
Και δώσαμε ιερή υπόσχεση να συνεχίσουμε, με όλες μας τις δυνάμεις τον αγώνα για την απελευθέρωση της Κύπρου, για την απελευθέρωση του Κουρδιστάν.
Πριν λίγες μέρες, τη Δευτέρα, 20 Μαρτίου 2000, σύραμε ξανά τα βήματά στο Μνήμα του Ήρωα Θεόφιλου για το έκτο ετήσιό του Τρισάγιο.
Ο μικρός Θοδωρής, ο τρίτος γιος του, εφτά ήδη χρονών, μαθητής πλέον στην πρώτη δημοτικού όπου έμαθε να γράφει, του άφησε ανάμεσα στα λουλούδια και στα στεφάνια, το πρώτο γράμμα της αγάπης του.
Κι εμείς;
Βουβοί και δακρυσμένοι, διστάσαμε ν’ ανοίξουμε το στόμα μας.
-Πώς λες σε έναν Ήρωα Θεόφιλο ότι από ελληνικά χέρια παραδόθηκε στο τουρκικό κράτος ο ηγέτης του Κουρδικού Απελευθερωτικού Αγώνα, ο Αμπντουλάχ Οτσαλάν, στο Ναϊρόμπι της Κένυας;
- Πώς λες σε έναν Έλληνα Ήρωα της ελληνοκουρδικής αγωνιστικής συμμαχίας, ότι Έλληνες παρέδωσαν τον αρχηγό της Κουρδικής Εθνεγερσίας στους νεοσουλτάνους της Άγκυρας;
- Ποιος από μας, στ’ αλήθεια, έχει το κουράγιο να σταθεί μπροστά στο Μνήμα του Θεόφιλου και να του πει τα καθέκαστα;
ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε κατά σάρκα στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, στο χωριό Ευρύχου της Κύπρου. Ο Θεόφιλος ήταν το τρίτο κατά σειρά τέκνο του Χαράλαμπου (Πάμπου) και της Έλλης Γεωργιάδη και ο μοναδικός γιός ανάμεσα στα τέσσερα παιδιά της οικογενείας. Φοίτησε για τρία χρόνια στο (τουρκοκρατούμενο σήμερα) Γυμνάσιο Νεαπόλεως, στη Λευκωσία και στη συνέχεια στο Παγκύπριο Γυμνάσιο, απ'όπου αποφοίτησε το 1975. Μέχρι την τουρκική εισβολή του Ιούλη του 1974, η οικογένεια του διέμενε στο προάστειο Τράχωνας, βορείως της Λευκωσίας. Σήμερα ο Τράχωνας, κατέχεται από τις τουρκικές δυνάμεις του Αττίλα όπως και το 47% της Κύπρου. Το 1974, μετά την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, ο Θεόφιλος μαθητής του Λυκείου ακόμη, αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το σπίτι του και μαζί με άλλους 200.000 Έλληνες της Κύπρου, να πάρει το δρόμο της προσφυγιάς. Ο Θεόφιλος μαζί με την οικογένειά του εγκαθίσταται στις ελεύθερες περιοχές της Μεγαλονήσου, σαν πρόσφυγας μέσα στην ίδια του την Πατρίδα. Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ Χ. ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ μεγάλωσε σε μια οικογένεια ένθερμων Ελλήνων πατριωτών της Κύπρου και γαλουχήθηκε με τα νάματα και τα ιδανικά της Φιλοπατρίας, της Ελευθερίας, του Ανθρωπισμού και της Δημοκρατίας. Ο πατέρας του Ήρωος, Χαράλαμπος (Πάμπος) Γεωργιάδης, μορφή ελληνική, βγαλμένη, θαρρείς, μέσα από τα έπη του Ομήρου, ήτο αγωνιστής της Ε.Ο.Κ.Α. και πολέμησε ενάντια στην τούρκικη ανταρσία στην Κύπρο, το 1963. Τα υπέροχα ιδανικά που ο Θεόφιλος ενσάρκωσε και σφράγισε με τη θυσία και το αίμα του, γεννήθηκαν μέσα σε αυτό ακριβώς το πατριωτικό οικογενειακό περιβάλλον.Η Ελληνική ανατροφή και τα πικρά βιώματα της προσφυγιάς και της μετέπειτα τουρκικής κατοχής, χάραξαν ανεξίτηλα την ευαίσθητη και τρυφερή εφηβική μνήμη του Θεόφιλου και σημάδεψαν καθοριστικά τη σκέψη και τη μοίρα του Ήρωος. Τον έκαναν ευαίσθητο όχι μόνο απέναντι στο δράμα του Κυπριακού Ελληνισμού αλλά και απέναντι στα πάθη όλων των λαών του κόσμου, των οποίων καταπατούνται τα φυσικά και αναφαίρετα ανθρώπινα δικαιώματα και οι ελευθερίες. Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο ήταν Εθνική καταστροφή και έγκλημα Εθνοκτονίας κατά του Ελληνισμού και της Ανθρωπότητας. Σχολιάζοντας αργότερα, το 1992, την σκιαγραφούμενη από τις συμφωνίες Μακαρίου - Ντενκτάς (1977) "λύση" του Κυπριακού, ο Θεόφιλος θα γράψει: Πάνω στη βάση της εκδίωξης των 200.000 νομίμων κατοίκων της περιοχής, των ομαδικών τάφων πάνω από 6.000 σφαγιασθέντων ή πεσόντων της εισβολής και 1619 αγνοουμένων στηρίζεται τόσο το δίκαιο όσο και η βιωσιμότητα της λύσης αυτής ! Ο Θεόφιλος μετάτρεψε μέσα του τον πόνο του θανάτου, των αγνοουμένων, της προσφυγιάς και της καταστροφής της Κύπρου σε όραμα Ελευθερίας και Δικαίωσης. Αυτό το όραμα o Θεόφιλος το υπηρέτησε πιστά και συνειδητά, ως γνήσιος Έλλην, με συνέπεια, τόλμη και αυταπάρνηση. Αμέσως μετά την αποφοίτησή του από το Παγκύπριο Γυμνάσιο, το 1975, ο Θεόφιλος κατατάσσεται στην Εθνική Φρουρά και υπηρετεί την στρατιωτική του θητεία στην 32α Μοίρα Καταδρομών με τον βαθμό του Εφέδρου Ανθυπολοχαγού. Εκπαιδεύτηκε στη Σχολή Εφέδρων Αξιωματικών Πεζικού (Σ.Ε.Α.Π.), στο Ηράκλειο της Κρήτης και στο Κέντρο Εκπαιδεύσεως Ανορθοδόξου Πολέμου (Κ.Ε.Α.Π.) στη Ρεντίνα της Θεσσαλονίκης. Και μετά την ολοκλήρωση της στρατιωτικής του θητείας, ο Θεόφιλος συνεχίζει να υπηρετεί ως έφεδρος στην Εθνική Φρουρά και προάγεται στον βαθμό του Υπολοχαγού. Παράλληλα, πρωτοστατεί στην Ίδρυση του Παγκυπρίου Συνδέσμου Εφέδρων Καταδρομέων, του οποίου υπήρξε ιδρυτικό μέλος και δραστήριο στέλεχος. Ο Θεόφιλος προικισμένος με σπάνια φυσικά και πνευματικά χαρίσματα, φρόντισε έγκαιρα και μεθοδικά να συγκεντρώσει όλα εκείνα τα απαραίτητα εφόδια που θα του επέτρεπαν να αγωνιστεί με επιτυχία τον δίκαιο υπέρ πάντων αγώνα για τον Ιερό Σκοπό΄ Σκοπό που δεν ήταν άλλος από την Απελευθέρωση της Ιδιαίτερης Πατρίδας του, της Κύπρου: Στην διάρκεια των ετών 1977 - 1981, σπουδάζει Πολιτικές Επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο των Αθηνών. Μαθαίνει την τουρκική γλώσσα και εξειδικεύεται στην τουρκολογία, βαθαίνοντας τις επιστημονικές του γνώσεις με σπουδές στη Γαλλία και τη Γερμανία. Με την επιστροφή του στην Κύπρο, αρχικά προσλαμβάνεται στην αστυνομική υπηρεσία, με ειδικότητα στα τουρκικά θέματα. Αργότερα, το 1986, η επιστημονική κατάρτιση του Θεόφιλου του επέτρεψε να καταλάβει την θέση του λειτουργού τύπου στο Τμήμα Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών (Γ.Τ.Π. - Press & Information Office, PiO) της Κυπριακής Δημοκρατίας. Βαθύς γνώστης της τουρκικής ιστορίας και γλώσσας, οξυδερκής παρατηρητής και επιστημονικός - στρατηγικός αναλυτής της σύγχρονης τουρκικής πραγματικότητας, ο Θεόφιλος αξιοποίησε με τον καλύτερο τρόπο, από αυτή την κυβερνητική θέση, τα προσόντα του προς όφελος της Πατρίδας του. Κύρια αποστολή του Θεόφιλου στο Γ.Τ.Π. είναι η καθημερινή μελέτη του τουρκικού τύπου (εφημερίδες, περιοδικά κ.λ.π.) και η υποβολή σχετικών εκθέσεων και εισηγήσεων προς την Κυπριακή Πολιτεία. Παράλληλα παρακολουθεί διάφορα σεμινάρια που αφορούν την τουρκική πολιτική και την τουρκολογία. Το 1988, ο Θεόφιλος και άλλοι συναγωνιστές του ιδρύουν την Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν. Είναι ήδη το τέταρτο έτος του ένοπλου Εθνικοαπελευθερωτικού Αγώνα που διεξάγει το περήφανο έθνος των Κούρδων μέσα στην ίδια την επικράτεια της τουρκίας. .
Έγραφε μεταξύ άλλων ο Θεόφιλος : "? Υποστηρίζουμε το δικαίωμα του κουρδικού λαού για ελευθερία και ανεξαρτησία καθώς και το δικαίωμά του να αποκτήσει το δικό του κράτος, όπως το κάνουμε για κάθε λαό της υφηλίου, ανεξάρτητα από το ποιος κατευθύνει τον αγώνα αυτό. Τον υποστηρίζουμε σαν θέμα αρχής, όπως υποστηρίζουμε τον αγώνα των Παλαιστινίων, των Πολισάριος, των Λατινοαμερικάνων και κάθε άλλου λαού χωρίς να κοιτάζουμε την ιδεολογική τους τοποθέτηση, όπως συνηθίζουν να κάνουν τα πολιτικά κόμματα., Τον υποστηρίζουμε και τον προβάλλουμε με τον ίδιο τρόπο που εμείς ζητούμε από τους άλλους λαούς να κάνουν για το δικό μας αγώνα ενάντια στην τουρκική κατοχή.
Υποστηρίζουμε τον αγώνα του κουρδικού λαού στο τουρκοκρατούμενο Κουρδιστάν, γιατί το ΡΚΚ πολεμά ενάντια στους δικούς μας κατακτητές. Η νίκη του κουρδικού λαού θα θέσει τέρμα στην τουρκική κατοχή της Κύπρου . Υποστηρίζουμε τον αγώνα αυτό γιατί οι Κούρδοι αντάρτες πολεμούν και για την Κύπρο, Ο τουρκικός στρατός κατοχής , είτε βρίσκεται στο Κουρδιστάν, είτε στην Κύπρο, συνεχίζει να παραμένει στρατός κατοχής. Ας μην ξεχνάμε τα λόγια του Βιετναμέζου στρατηγού Γκιαπ : Μέτωπο δεν υπάρχει. Το μέτωπο είναι μόνο εκεί που βρίσκεται ο εχθρός ?.». Η σκληρή και τιτάνια σύγκρουση του Θεόφιλου με το φασιστικό τουρκικό κράτος αρχίζει να εκδηλώνεται ανοικτά. Οι διαλέξεις του σε εκδηλώσεις και συγκεντρώσεις πληθαίνουν. Οι συνεντεύξεις και τα άρθρα του στο ραδιόφωνο και τον τύπο είναι δεκάδες, εκατοντάδες: για το Κυπριακό, για τον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα των Κούρδων, για τα δικαιώματα του Ελληνισμού, για τη γενοκτονία εις βάρος των Ελλήνων του Πόντου, για τα Εθνικά Προβλήματα του Ελληνισμού, για το Αρμενικό ζήτημα. Κοινός παρονομαστής, η αποκάλυψη του βρώμικου, απάνθρωπου και φασιστικού προσώπου του τουρκικού κράτους-δολοφόνου. Παράλληλα, ο Θεόφιλος δεν παραλείπει ποτέ να τονίζει τα αδύνατα σημεία του τουρκικού κράτους: Μιλώντας την στέρεη και αδιάψευστη γλώσσα της επιστήμης και των αριθμών, διαλύει το μύθο της δήθεν "παντοδύναμης τουρκίας των 60 εκατομμυρίων", ένα μύθο ιδιαίτερα αρεστό στους εντός και εκτός Ελληνισμού ηττοπαθείς και άτολμους ηγετίσκους. Το πολιτικό κόστος που πληρώνει διεθνώς το τουρκικό αιμοσταγές και φασιστικό καθεστώς εξαιτίας και μόνον της πολύπλευρης διαφωτιστικής εκστρατείας που διεξάγει ο Θεόφιλος είναι ανυπολόγιστο... Τεράστια είναι και η συμβολή του στην προβολή των θέσεων του Απελευθερωτικού Μετώπου του Κουρδιστάν (ERNK), του Εργατικού Κόμματος του Κουρδιστάν (PKK) και του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού του Κουρδιστάν (ARGK). Ο Θεόφιλος αρθρογραφεί ακατάπαυστα στον ελληνικό και τον ελληνοκυπριακό Τύπο, ενώ ταυτόχρονα είναι βασικό στέλεχος της συντακτικής ομάδας του επίσημου δημοσιογραφικού οργάνου του PKK στην Ελλάδα, του περιοδικού "Φωνή του Κουρδιστάν". Παράλληλα ο Θεόφιλος εντείνει τις προσπάθειές του για την ανεύρεση των Αγνοουμένων. Οι επαφές του με τον Απελευθερωτικό Αγώνα των Κούρδων του επιτρέπουν, ίσως, την πρόσβαση σε ακριβείς και αξιόπιστες πληροφορίες, δεδομένου ότι οι Κούρδοι αγωνιστές βρίσκονται παντού δικτυωμένοι μέσα στο τουρκικό κράτος, ενώ Κούρδοι στρατιώτες του Αττίλα '74 αφυπνίζονται και αποκαλύπτουν λεπτομέρειες της τουρκικής εισβολής... Ο αγώνας του Θεόφιλου φθάνει στο απόγειό του με την διοργάνωση του Διεθνούς Συνεδρίου των Βρυξελλών, στις 12 και 13 Μαρτίου του 1994. Ο Θεόφιλος είναι ο διοργανωτής και η ψυχή του συνεδρίου. Οι αποκαλύψεις του έχουν πανευρωπαϊκή απήχηση και προκαλούν τρόμο και πανικό στην τουρκία. Όλοι οι παρευρισκόμενοι (επίσημοι, δημοσιογράφοι κλπ) καταδικάζουν την τουρκία για φασισμό, ρατσισμό, τρομοκρατία, εθνικό ξεκαθάρισμα, εισβολή και κατοχή στην Κύπρο. Ο Θεόφιλος δεν έχει ούτε ίχνος αμφιβολίας ότι το στρατοκρατικό φασιστικό καθεστώς της Άγκυρας δεν τρέφει κανένα απολύτως σεβασμό στις ανθρώπινες αξίες. Βία, θάνατος, γενοκτονία, τρομοκρατία και όλεθρος "στολίζουν" τον δρόμο των τούρκων, από την πρώτη στιγμή που μπήκαν στην ιστορία. Με εκατόμβες αθώων θυμάτων, λόφους κρανίων και ερειπίων, ανείπωτους βανδαλισμούς και ταπεινώσεις, εθνικές εκκαθαρίσεις και παιδομάζωμα πλήρωνε και πληρώνει η ανθρωπότητα την παρουσία του τουρκισμού επί της γης. Ο Θεόφιλος γνώριζε χωρίς αμφιβολία ότι το στρατοκρατικό καθεστώς της Άγκυρας δεν θα δίσταζε να αποπειραθεί να του κλείσει το στόμα. Όμως ο Θεόφιλος, γνήσιο τέκνο και ιδανική ενσάρκωση της δόξας του Προμηθεϊκού Γένους των Ελλήνων Πολεμιστών - Ελευθερωτών δεν δίστασε ούτε στιγμή. Έπαιρνε μεν τις προφυλάξεις του, αλλά δεν έκανε ούτε ένα βήμα πίσω, πιστός στον δίκαιο αγώνα του. Εκ γεννετής αθάνατος, ο Θεόφιλος πίστευε ότι η φυσική επιβίωση δεν ήταν ποτέ αξιότερη και τιμιώτερη από το χρέος για την ανάκτηση της τιμής και της ελευθερίας της Πατρίδας... Όσοι λευτερώθηκαν από την ύλη δεν φοβούνται ούτε τον πόνο ούτε τον φυσικό θάνατο. Όσοι λευτερώθηκαν από τα πάθη της ύλης μόνον ένα θάνατο τρέμουν: τον ηθικό και τον πνευματικό θάνατο. Και αυτό το θάνατο τον νίκησε ο Θεόφιλος από πολύ νωρίς. Στις 20 Μαρτίου του 1994, ώρα 10 μ.μ., μίσθαρνα ανδράποδα των τουρκικών μυστικών τρομοκρατικών υπηρεσιών δολοφόνησαν ύπουλα και άνανδρα τον ήρωα, έξω από το σπίτι του, στη Λευκωσία. Στάλες τιμίου αίματος σφράγισαν ανεξίτηλα το μεγαλείο του ήρωα πολεμιστή και τεκμηρίωσαν το ορθό και το δίκαιο του ωραίου Αγώνα του' του ένδοξου Αγώνα που οδηγεί, μόνον αυτός, ″ στην ένοπλη απελευθέρωση των κατεχομένων εδαφών μας ″ στην επιστροφή όλων των Ελλήνων προσφύγων στις εστίες τους στην αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους τους νόμιμους και ιστορικούς κατοίκους της Κύπρου και της ευρύτερης περιοχής της Ανατολικής Μεσογείου.Όσοι πιστοί στο αίμα του, διαβεβαιώνουμε το τουρκικό κράτος-δολοφόνο και τους υπερατλαντικούς πάτρωνές του ότι
ΤΑ ΟΡΑΜΑΤΑ ΔΕΝ ΔΟΛΟΦΟΝΟΥΝΤΑΙΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ ! ΕΞΩ Ο ΑΤΤΙΛΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΠΡΟ ! ΖΗΤΩ Η ΑΥΤΟΔΙΑΘΕΣΗ ΤΩΝ ΕΘΝΩΝ! ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΟΧΙ ΥΠΟΤΑΓΗ ! Ο ΘΕΟΦΙΛΟΣ ΖΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΖΕΙ !Πολυαγαπητέ Αλησμόνητε Θεόφιλε,Η σημερινή μέρα δεν είναι, δεν πρέπει να είναι ένα μνημόσυνο. Γιατί για όλους εμάς δεν έφυγες. Είσαι ανάμεσά μας φωνάζοντας παρώνστο προσκλητήριο της 32ας Μοίρας Καταδρομών. Όπως σ' όλη σου τη ζωή φώναξες παρών σε κάθε σάλπισμα της πατρίδας αλλά και όποιας άλλης πατρίδας όπου οι λαοί παλεύουν, πολεμούν και πέφτουν για την ελευθερία τους. Σε θυμάμαι σαν να είναι τώρα, ευσταλή και ωραίο με το βλέμμα πυρακτωμένο κάθε μέρα που στρέφαμε για προσευχή προς βορράν στη γη της πανέμορφης Κερύνειας να σιγοψιθυρίζεις και εσύ, όπως όλοι μας τότε, μια ευχή για το πότε θα ξαναγυρίσουμε στ' άγια χώματά της.Και είμαι βέβαιος, Θεόφιλε, ότι όταν αύριο ακουστεί το σάλπισμα για τη μεγάλη επιστροφή θα είσαι και εσύ από τους μπροστάρηδες που με της καρδιάς το πύρωμα θα ξαναστήσουντη σημαία μας στη Γη που χάσαμε, στη Γη που μας ανήκει.Καταδρομέα Γεωργιάδη ζεις.Και ζεις ανάμεσά μας σαν να μην έφυγες ποτέ.Γιατί όπως λέει ο ποιητής:«Τότε οι νεκροί πεθαίνουνε όταν τους λησμονάμε».
ΠΗΓΗ: http://www.apoellas.com/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου